ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΜΝΗΜΕΣ (χαι-κου)

Όχθη της νύχτας.
Στο λιβάδι της βροχής
οι μικρές μνήμες

Οι μικρές μνήμες
με σταγόνες βροχής
ξαναγυρίζουν

Οι μικρές μνήμες
δέντρα καθρεφτισμένα
μοσχομυρίζουν

Μοσχομυρίζουν
τ' ανθισμένα χείλη σου
πίσω στο χρόνο

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

(πάνω στο ποίημα του James Joyce All day... )

Όλη τη μέρα των υδάτων τη φωνή
ακούω βαριά ν ' αναστενάζει
σαν το θαλασσινό - θλιμμένος- το πουλί,
που , μόνο, τα φτερά του δοκιμάζει
κι ακούει των ανέμων την κραυγή
στο κύμα το μονότονο, που σπάζει

Όπου κι αν πάω τώρα με φυσούν
οι παγωμένοι άνεμοι κι οι γκρίζοι.
Και μέσα μου το νιώθω να λυσσούν
κι η θάλασσα βαριά ν΄ αντιβουίζει.
Κι ακούω να κυλά, νύχτα και μέρα
παλίρροια κι εδώ και προς τα πέρα.

Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ

Χορδές ηχούν του γάμου τη χαρά.
Τα τύμπανα βογγούνε τ΄ όνομά σου
και λαχταρώ να βρίσκομαι σιμά σου
και να φορώ τ' αγγέλου τα φτερά.

Μα γλίστρησα στου πόνου το σκαλί
και σκίστηκε το ρούχο μου σε ράκη.
Του δαίμονα με κρώζει το κοράκι
κι άβυσσος την άβυσσο καλεί.

Στην έρημο να φύγω προσπαθώ
και να χαθώ στην αγκαλιά της άμμου.
Μα κάτι πάντα σέρνεται κοντά μου
και τρώει της ψυχής μου τον ανθό.

Της ύπαρξης σηκώνω το σταυρό.
Που είν΄ο Γολγοθάς να με λυτρώσει
κι ένδυμα καινούργιο να μού δώσει
τη θύρα του νυμφώνα σου να βρω;

Γ. Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

"Δεν πρέπει" - είπε η κουκουβάγια στον αγριοπετεινό -
"δεν πρέπει να τραγουδάς τον ήλιο.
Ο ήλιος δεν είναι σπουδαίος"

Ο αγριοπετεινός έβγαλε
τον ήλιο απ' το τραγούδι του.

"Είσαι ένας καλλιτέχνης"
είπε η κουκουβάγια στον αγριοπετεινό.

Κι ήταν κιόλας σκοτάδι...

Reiner Kunze

(Απόδοση Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ)

LARVATUS PRODEO

Τη μάσκα μου σας δείχνω. Προχωρώ…
Σπόρος που πάει το φως να συναντήσει,
το πρώτο βήμα σ’ άγνωστο χορό ,
κι άνεμος σε βρεγμένο κυπαρίσσι.

Τη μάσκα μου σας δείχνω. Τη φορώ
σαν κάτι που ζητά να σας θυμίσει
του σκοτεινού καθρέφτη τον καιρό ,
τη φλόγα π’ όλο σβήνεται στη δύση

Τη μάσκα μου σας δείχνω, την πληγή
-καρδιά πάντα στο μέρος που πετρώνει
το παρελθόν, τη στάχτη ,την οργή
σκιάς π’ ανθεί στ’ ονείρου το σεντόνι

Μονάχος, με τα χείλη της ερήμου,
και πώς ν’ αποκριθώ με τη φωνή μου;

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ