Friday, February 23, 2007

ΜΕΤΑΠΛΑΣΕΙΣ



Την καλόπιασα - λέει - τη μαύρη αρκούδα, τη μέρεψα.
Της έριξα πρώτα το ψωμί μου, μετά το κεφάλι μου
Τώρα η αρκούδα είμαι εγώ και ο καθρέφτης.
Κάθομαι στην καρέκλα, περιποιούμαι τα νύχια μου,
τα βάφω κόκκινα ή κίτρινα, τα βλέπω, μ' αρέσουν.
Δεν μπορώ τίποτα ν αγγίξω. Φοβάμαι το θάνατο.
Την αλυσίδα του λαιμού μου την έκανα κορώνα,
τη φόρεσα στο μέτωπό μου. Τώρα τί να κάνω;
Πρέπει να στέκω με ψηλά το κεφάλι, να κοιτάζω
διαρκώς προς τα πάνω. Τα μεσάνυχτα, ωστόσο,
στις νέες μου αυπνίες, όπως κι άν περπατήσω,
ακούω τα βήματά μου ν αντηχούνε κάτω στην καταπακτή
εκεί που κρέμονται στους τοίχους οι άλλες αλυσίδες.

Γιάννης Ρίτσος "ΘΥΡΩΡΕΙΟ"

Thursday, February 22, 2007

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΑ 5η



Η αλήθεια του Απόστολου Παύλου " ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας,προς τους κοσμοκράτορας του αιώνος τούτου..." (προς Εφεσίους 6, 12)

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΑ 4η

Η αλήθεια του Αριστοφάνη : "Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν εστ' επίφθονον / αλλά τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται" (Ιππής 1274-1275)

Wednesday, February 21, 2007

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΑ 3η



Μαύρος. Ξεβάφει

στα χέρια του χαμένου

ξύλινος πύργος

Το παιγνίδι που αγαπώ. Το σκάκι. Μου χάρισε και μου χαρίζει μεγάλη πνευματική ευχαρίστηση και διεθνή αναγνώριση ως συνθέτη σκακιστικών προβλημάτων . Λεπτομέρεια: Στην ανθολογία σκακιστικών προβλημάτων που επιμελήθηκε ο Χ. Φουγιαξής , η σύνθεσή μου ακολουθεί σύνθεση του Λορέντζου Μαβίλη.... Πώς να ελπίσω ανάλογη τιμή και για τα σκαλαθύρματα μου;

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΑ 2η






















Η ποίηση " γιατρικό και πληγή" . Γιατρικό για τις πληγές , που ανοίγει μέσα μου ο χρόνος και η ζωή και "ασθένεια" που με αναγκάζει να βλέπω τον κόσμο μ ' άλλα μάτια...
Και βέβαια έχω "αυτοεκδοθεί" - όπως προκύπτει απο τα παραπάνω.
"Δωρεάν έλαβα, ίνα δωρεάν δίδω"




ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΑ 1η


Ανταποκρινόμενος στην ευγενική πρόσκληση της Ναταλίας θα πώ πέντε "αλήθειες" για τον εαυτό μου , με τον τρόπο μου. Αλλά "τί εστιν η αλήθεια", - όπως αναρωτήθηκε κι ο Pontius Pilatus λίγο πρίν στείλει το Χριστό στο Γολγοθά

Αλήθεια πρώτη : Το επάγγελμα - όπως βλέπετε παραπάνω

Tuesday, February 20, 2007

MARCEL THIRY (1897-1977) (2)


MARCEL THIRY (1897-1977)








Δεν έχουμε όλοι μας λοιπόν τα ίδια ολοκαυτώματα,
δεν αφήσαμε πίσω μας τα ίδια κατεστραμμένα πεδία μάχης;
Δεν είχαμε , καθένας μας, τα δάση των ημερών μας,
τα μεγάλα παρθενικά κινήματά μας, πάνω στα χρόνια μιάς ζωής,
για ν' αρχίσει το έργο σ' αυτό το δάσος του Χρόνου;'
Και πείτε μου, τι το κάνατε,
και τι το κάναμε, άν όχι αυτές τις ερημωμένες ξέρες,
το παρελθόν μας, το πιό τελεσίδικα ξερό,
πιό ερημωμένο κι απο ξεκλαδισμένο κούτσουρο;

Από το "ΠΡΟΖΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΔΑΣΩΝ"
(μετάφραση Άρη Δικταίου)

ΤΟ ΣΠΑΘΙ







Μα για ν' αντισταθεί με το σπαθί
στάθηκε σαν πολύ στοχαστική
και κάπως ονειρόπλεχτη η ψυχή μας...

Thursday, February 15, 2007

Η ΝΗΣΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ


Στην πίσω πλευρά των ουρανών την αθέατη
όπου συντελούνται τα όνειρα
θέλω ν' απλώσω ρίζα παντοτινή
πριν με προλάβει ο βλάσφημος καιρός.
Σ ένα παράπηγμα ονείρου
στ' ανθισμένα χωράφια
να μιλώ τη γλώσσα των πουλιών:
Όνειρα τριαντάφυλλα και κείνο
το άρωμα των παιδικών μου χρόνων
να ταξιδεύει στο μέλλον αναλλοίωτο
και το πράσινο φύλλο , νικηφόρο,
ανεξίτηλη χαρακιά στων χρησμών την παλάμη.
ΙΙ
Αιώνιος πρόσφυγας η ψυχή μου,
επικηρυγμένη για μια σταγόνα φωτός
να στηρίζει το αμάχητο άλλοθι
στο εφήμερο που κατέχει.
Όταν ανοίγει της ημέρας το βλέφαρο
και το πράσινο φύλλο νικηφόρο
αρχίζει να ονειρεύεται την αθανασία
με το στόμα μου πάντα κλειστό
φορώντας την πανάρχαια μάσκα,
για ν' αποτρέψω τ' αδυσώπητα
ακούω τις φωνές των απόντων,
που ακόμα αιωρούνται.
Ένα χαλί αστραπιαία τυλίγεται,
ένα καινούργιο τίποτα ανατέλλει
και βλέπω της απουσίας το τέθριππον
να ταξιδεύει στο μέλλον
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

Wednesday, February 14, 2007

ΒΡΑΔΙ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ

Από το λόφο σκοτεινιά μπλάβα κατηφορίζει
προς του χιονιού τη θάλασσα, θαμπά, που σιγολιώνει.
Χωρίς μορφή στα σύννεφα, σαν όνειρο που σβήνει
των δέντρων πλέουν οι κορφές, οι πεθαμένοι κλώνοι.

Μα μέσα στο μικρό χωριό και στα νωθρά σοκκάκια
όλος δροσιά και ήσυχος άνεμος σεργιανίζει.
Στους φράχτες ξεκουράζεται , σε σκοτεινά κηπάκια
και σ' όνειρα της νιότης μας άνοιξη για να γίνει.


Πάνω στο ποίημα του HERMAN HESSE "FEBRUARABEND"
(διασκευή Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ)

Tuesday, February 13, 2007

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΡΑΙΝΟ

Και σ' αυτό το νυχτερινό τραίνο, όταν θα ρθη
ο θλιμμένος γέρος ελεγκτής των δευτερολέπτων
θα του αρκέσει ν' απλώσει ένα σεντόνι μόνο
πάνω απ' τους λαθραίους επιβάτες του κόσμου

Gerard Prevot (1921-1975)

(μετάφραση 'Αρη Δικταίου)

Monday, February 12, 2007

ARMAND BERNIER (1902-1969)

ΟΤΑΝ ΠΡΟΦΕΡΩ ΤΗ ΛΕΞΗ

Όταν προφέρω τη λέξη πηγή,
τη λέξη πουλί, τη λέξη κλάδος
τη λέξη ουρανός, θαρρώ πως είμαι
στο Θεό κοντά.
Αυτό το Θεό φωνάζω
κάθε μέρα σιγά τον φωνάζω
τον φωνάζω. Υπάρχουν πάρα πολλά αστέρια.
Θα πεθάνω χωρίς να τον γνωρίσω.
Μα άν είναι μες στα ποιήματά μου,
αυτό έγινε ίσως γιατί τον αγαπώ
χωρίς κάν να το ξέρω

(μετάφραση Άρη Δικταίου)

Sunday, February 11, 2007

ΕΡΩΤΙΚΟ (Χαι-κου)



Ι

Κόκκινο πάθος.
Τ’ ανθισμένα χείλη σου
Νύχτες των μύρων

ΙΙ

Άλικα χείλη.
Αυγή εμών βλεφάρων
Κρήνη του πόθου

ΙΙΙ

Άλικα χείλη.
Στην αρένα της μνήμης
ο μαύρος ταύρος.

ΙV

Μουσικές φωνές
στους νυχτωμένους δρόμους
εικοσάχρονες…

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

Friday, February 09, 2007

GEO LIBBRECHT (1881-1976)

1.
Δεν είμ' εγώ, άλλος στέκει στο παράθυρο, όπου
ακουμπά ο πατέρας μου απ' το βλέμμα μου μέσα
και δίπλα του εσύ μάνα μου. Η νύχτα γεννιέται
κι έρχεστε όπως παλιά να κάνετε της μέρας
τον απολογισμό: στρουθί πριν χαθεί, παίζει
στην άκρη της στέγης. Το αλλοτινό παιδί' μαι
που πάνω απ' το παιδικό βιβλίο κοιμάται.

Βράδιασε πάλι κι έχω τα χρόναι σου πατέρα

( Από τη συλλογή "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΦΕΥΡΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ" )


2.

Θα κυλήσουν τα σώματά μας
στην πηγή του ονείρου,
τα σώματά μας που δεν είναι
παρά λίγη αιωνιότητα μονάχα;

( Από τη συλλογή "ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ" )

3.

Ποιός μιλά στη νύχτα
στου περβολιού την άκρη;

Κατάμαυρα ντυμένος
είναι κάποιος ξένος.

Η νύχτα του απαντά
και τι του λέει;

Να μάθει να σιωπά
κοντά στους πεθαμένους

(από τη συλλογή "ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ")


Οι μεταφράσεις είναι του Άρη Δικταίου από τη συλλογή "ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΒΕΛΓΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΟΙ ΓΑΛΛΟΦΩΝΟΙ")

Thursday, February 08, 2007

JEAN DE BOSCHERE (1878-1953)


ΥΠΑΡΧΕΙ ... ΕΙΝΑΙ
Μέσα σ' όλους εμάς
τους άντρες,
λέω άντρες,
όχι παιδονόμους , ουδ' εμπόρους
κάπηλους ή αεροπόρους,
υπάρχει ένα ποίημα μαχαίρι
όχι στίχοι τυμπάνων πλαγιαύλων,
υπάρχει ένα ποίημα μονάχα
υπάρχει
κι είναι μια φονική γροθιά
ένας πυρσός που σκοτώνει
είναι ο χτύπος του ροπάλου στην κλειστή πόρτα
το φτύσιμο στο κέντρον ακριβώς του στόχου
η ηφαιστειώδης οργή μες στα δεσμά,
το παραλήρημα στο ανονόμαστο εμπόδιο,
το πήδημα έξω απο το χάος
στο αιώνιο δίχως φωνή κενό
αυτό' ναι
ή είναι η γροθιά που περνά το όριο
και βυθίζεται στην τυφλήν, βουβήν αιωνιότητα,
που δεν αποκρίνεται κανέναν ήχο,
η τρομερή θύελλα του τίποτε
μπροστά στην καταραμένη δίψα.....
(μετάφραση Αρης Δικταίος)

Wednesday, February 07, 2007

Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ

Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή,
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει.

Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη.

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιό δύσκολη την καθημερινή μας πράξη






ARS POETICA

Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
αγώνας, όχι για μια μουσική που λύνεται
μα πάθος για την μέσα έκφραση μιάς ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα,
άν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

Όταν οι άλλοι , αδιάφοροι με σιγουριά
ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στο μονόλογο του καθημερινού
κι ας είναι οι πιό φθαρμένες. Να φεγγρίζουν
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ' αχαμνά ζωύφια
τυχαίες, σκοτωμένες απ' το νόημα
με αίσθημα ποτισμένες.



ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ "Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ"

Tuesday, February 06, 2007

ΣΑΒΟΝΑΡΟΛΑΣ


Μου παρουσιάστηκε ο Σαβοναρόλας και είπε μου:
Να κάψουμε τα δέντρα στων ματαίων την πυρά,
να κάψουμε τη χλόη, το σιτάρι και το καλαμπόκι
τα πάντα για να είναι πιό απλά!
Να σπάσουμε τις πέτρες και να ξεριζώσουμε
τα ποτάμια απ' την κοίτη τους, να γίνουν
τα πάντα πιό απλά, πολύ πιό απλά!
Τα πόδια μας ν' απαρνηθούμεν επειδή
να περπατήσεις είναι ματαιότης.
Την όραση ν' απαρνηθούμεν επειδή
οφθαλμός εστί ματαιότης.
Την ακοή ν' απαρνηθούμε. Ματαιότης
είναι το αυτί.
Τα χέρια μας ν' απαρνηθούμε
τα πάντα για να είναι πιό απλά, πολύ
πιό απλά!
Μου παρουσιάστηκε ο Σαβοναρόλας στ' όνειρό μου
σαν μια παλιά πληγή μες στον εγκέφαλο του κόσμου.
Τον είδα στ' όνειρό μου
και ξύπνησα ουρλιάζοντας
NICHITA STANESCU (1933-1983)
Από τη συλλογή "ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ"
(απόδοση από τα Ρουμανικά Στ. Δεληγιώργης- Β. Ιβάνοβιτς)

Saturday, February 03, 2007

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ



Ενθάδε κείνται τα οστά του δικαστή Σκουτέρη
που επληρωνόταν κι οχ τα δυό τα μέρη
Γιατί - εις αποφυγήν παντοίου μώμου -
ήθελε ισότητα έναντι του Νόμου

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

Thursday, February 01, 2007

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΙΛΑ ΛΑΙΒΛΙ










Σκεφτήκατε οτι μπορεί να ήσαστε ένα και πενήντα έξι
και οτι έπρεπε να κάνετε το μπακαλόγατο,
σπουδάζοντας με το φως του κεριού νομικά
μέχρι να γίνετε δικηγόρος;
Κι έπειτα σκεφτήκατε οτι με την εργατικότητά σας,
και επειδή πηγαίνατε ταχτικά στην εκκλησία,
γίνατε δικηγόρος του Τόμας Ρόουντζ
κάνοντας προσημειώσεις και υποθήκες
και αντιπροσωπεύοντας όλες τις χήρες
μπροστά στο κληρονομικό δικαστήριο; Και πάνω σ' αυτό όλοι
να σας κοροιδεύουν για το μπόι σας, και να γελάνε με τα ρούχα
και τα γυαλισμένα σας παπούτσια; Κι έπειτα σκεφτήκατε
οτι γίνατε Επαρχιακός Δικαστής;
Κι ο Τζέφερσον Χάουαρντ κι ο Κίνσει Κιν
κι ο Χάρμον Γουίτνει, κι όλοι οι γίγαντες
που σε περιγελούσαν, υποχρεώνονταν να σταθούν
μπροστά στην έδρα και να λένε -"Εντιμότατε"
Λοιπόν , δε νομίζετε οτι είναι φυσικό
που τους έκανα τη ζωή δύσκολη;

Edgar Lee Masters "Η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΠΟΥΝ ΡΙΒΕΡ"
(μετάφραση Σπ. Αποστόλου)