Στη μηχανή του χρόνου,
στη γλώσσα των ακτίνων
με φλογισμένα χείλη θα χαθώ,
- την ώρα που αναμμένες συννεφιές
θα σαρώνουν το πρόσωπο της γης-
να χαράξω στη φλούδα
του τελευταίου δέντρου,
χρησμό της αιωνιότητας,
τ’ όνομά σου , αγαπημένη
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
4 comments:
"από κόκκινο αίμα ο άγγελος έβγαινε και χύνεται στη σινδόνη τ'ουρανού μα η ρομφαία λάμπει στίλβοντας τη δικαιοσύνη που είναι ο έρωτας,
κάθομαι μια στιγμή στο κορινθιακό κιονόκρανο πλάι στο ρυάκι με το βυθισμένο σπόνδυλο για να φέρω τον ιερό απελπισμό,αρχαίες ώρες.
Δεν υπάρχεις...
Ω θάνατε βασιλέα των πραγμάτων πιέζεις απόψε το μικρό μου στήθος"
σας το στέλνω
με αγάπη
Ανταποδίδω τον Καρούζο με Λειβαδίτη "Αιώνια ,απρόσιτη,πικρή γυναίκα,που όλα τα λόγια μας δεν κάνουν ένα σου στεναγμό. Άσε μόνο να παίζουν στα σφοδρά μαλλιά σου οι τέλευταίες λάμψεις της γλυκιάς θνητής ημέρας"
δεν γίνεται να μην απαντήσω,άλλωστε είναι κάτι που ήθελα πάντα να σας το στείλω,
απόψε το βρήκα και θέλω πολύ να το διαβάσετε,
"έγιναν κρίματα και βάρυναν πολύ,κι ό,τι πονά,για πάντα εδώ,για πάντα μένει,κακό φιλί,για πάντα το κακό σημάδι του,παραφροσύνη δίχως γυρισμό,φοβέρα σκιάζει,μια ιερή σαρκοφαγία που εξαντλεί.
Κι ό,τι πονά,κι αν λησμονιέται την αυγή,μια νύχτα άλλη,πλανήτης βάσκανος,ραγίζει η ανατολή,κι ανάρια λάμποντας το πέρασμά του στο σκοτάδι,σαν ερπετό,μεγάλη σαύρα που βουτά,θα'ρθεί,μετά την αγωνία στα στενά,σώμα καμένο και χλωρό κεφάλι,θα'ρθεί κατάχλωρος απ'τη φωτιά,κι ό,τι εξαντλεί,σαίτα,βόλι και κακό φιλί,
ο μάγος έρωτας,ο τρόμος έρωτας το φέρνει πάλι"
Μαστοράκη , ή μαστοράκι που γράφει ο φίλος μου ο Μίχος; http://www.giorgosmixos.blogspot.com/
Post a Comment