Θυμάμαι το νανούρισμα, γριά μάνα, κάποια βράδια
στα χέρια σα με κοίμιζες αγνάντια στη φωτιά.
«Κοιμήσου γυιέ: παράγγειλα στην Πόλη τα πετράδια
τα ρούχα σου στη Βενετιά. »
Ώρες καλές, μανούλα μου: μ’ αφήκες γελασμένο.
Κι όπως βρισκόμουν, κ έμεινα στην πλάνα σου αγκαλιά.
Χρόνια….και χρόνια πέρασαν. Κι ακόμα την προσμένω
την ψεύτικη παραγγελιά
ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΙΜΕΖΑΣ - ΛΑΥΡΑΣ (1873-1952)
στα χέρια σα με κοίμιζες αγνάντια στη φωτιά.
«Κοιμήσου γυιέ: παράγγειλα στην Πόλη τα πετράδια
τα ρούχα σου στη Βενετιά. »
Ώρες καλές, μανούλα μου: μ’ αφήκες γελασμένο.
Κι όπως βρισκόμουν, κ έμεινα στην πλάνα σου αγκαλιά.
Χρόνια….και χρόνια πέρασαν. Κι ακόμα την προσμένω
την ψεύτικη παραγγελιά
ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΙΜΕΖΑΣ - ΛΑΥΡΑΣ (1873-1952)
No comments:
Post a Comment