Wednesday, April 02, 2008

ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ


Με χρήματα , με πόντους, με βαθμούς
τα έργα της ζωής μου έχουν μετρήσει.
Κι ας μισώ τόσο πολύ τους αριθμούς
κι ας προσμένω μοναχά την άλλη κρίση.

Ποιός άνθρωπος, ποιός φίλος, ποιός,
την αξία δίχως φθόνο θ' αντικρύσει;
Σιωπηλός κι αργός ο φερετροποιός
που - τελευταίος - σωστά θα με μετρήσει.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
(Από τη συλλογή "ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ" )

8 comments:

Φαίδρα Φις said...

πικρό κι αυτό?
στην αρχή ένιωσα ένα βάρος στο θώρακα,
ωστόσο η απόφαση είναι στο χέρι σας ,νομίζω,σε σχέση με τις "μετρήσεις"...
αυτό το φέρετρο με στεναχώρησε όχι ως αντικείμενο αλλά επειδή είμαι κλειστοφοβική...
σκέφτηκα όμως και τη Σάρα Μπερνάρ που κοιμόταν κάθε βράδυ σ'ένα τέτοιο και μάλιστα του είχε μεγάλη αδυναμία,συνεχώς το ξεσκόνιζε και το γυάλιζε...
δεν ξέρω αν επρόκειτο περί μιας ιδιορρυθμίας της ή εκκεντρικότητας αλλά όλο και κάποια εσώτερη ανάγκη εξοικείωσης θα υπελάνθανε...

σας φιλώ και καλημέρα

kyriaz said...

Γράφεις πολύ καλά...
Τις περισσότερες φορές διαβάζω χωρίς να σχολιάζω.
Εκτίμηση.Απεριόριστη.

Καλό απόγευμα.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ said...

Νέα σελίδα για τα λογοτεχνικά δρώμενα.
Τα "λογοτεχνικά επίκαιρα"
http://logotexnika-epikaira.blogspot.com/
παρουσιάζουν ειδήσεις
για τους Έλληνες συγγραφείς, τα έργα τους,
τις εκδηλώσεις τους, τη συγγραφή στο διαδίκτυο.
Στείλτε ανακοινώσεις για δικές σας εκδηλώσεις
ή για παρουσίαση των βιβλίων σας.

Θ. Βοριάς

μαριάννα said...

Εξαιρετικό κι ευαίσθητο! Πικρό βέβαια, αλλά ρεαλιστικό. Η αλήθεια είναι πως αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα πάντα, μα τα πάντα, είναι μετρημένα. Ακόμα και η αγάπη σχεδόν όλων, προς όλους, κρύβει συνειδητό ή ασυνείδητο υπολογισμό. Εκτός από την αγάπη του γονιού στο παιδί κι αυτή όχι πάντα. Σ' αγαπώ όχι γι αυτό που είσαι, αλλά γι αυτό που θέλω να είσαι και να γίνεις για μένα. Κάνω τις μετρήσεις μου και υπολογίζω ότι θα ανταποκριθείς, αν όχι, λυπάμαι.
Δούναι και λαβείν Γιώργο δυστυχώς. Τα πάντα. Ακόμα και τα σχόλια στα μπλογκς, συνήθως. Μου γράφεις, σου γράφω. Τόσο άσκοπο και ψυχοφθόρο. Και δεν καταλαβαίνουμε πως συχνά η σιωπή είναι καλύτερη από μια τυπική φράση. Είναι και η ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία όμως που μας δικαιολογεί, ευτυχώς.
Και λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά και ο φερετροποιός, με δόλο θα μετρήσει. Θα χαρίσει μερικούς πόντους για να πιάσει καλύτερη τιμή και να 'χει και μια άπλα βρε παιδί μου ο πεθαμένος! :))))

Weaver said...

@ Φαίδρα : Γνωρίζω πως αφήνουν μια πικρή (στιφή) γεύση οι στίχοι μου, αλλά να επικαλεστώ τον αρχαίο τραγικό "Αίλινον, αίλινον ειπέ το δε ευ νικάτω" (Θρηνητικό , θρηνητικό τραγούδι πες, μα ας είναι να νικήσει το καλό.)
Το πιό κουφό το είπε ο μικρός μου γιός (15 χρονών ) διαβάζοντας στίχους μου. "Πατέρα , άν σε ανακαλύψουν οι ΕΜΟ (ίμο) έτσι που γράφεις , θα γίνεις εθνικός ποιητής"

@ kyriaz : Γιάννη , σ' ευχαριστώ. Είναι αμοιβαία η εκτίμηση.

@ Θοδωρή ευχαριστώ , θα το έχω υπόψη μου

@ Μαριάννα: Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και να προσυπογράψω το σχόλιο σου . όσο για το φερετροποιό , σα νάχε δίκαιο ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός γνωστός για την τσιγγουνιά του που είπε στο γιό και διάδοχό του Τίτο. Δώσε δυό δεκάρες σ' έναν αχθοφόρο να με ρίξει στον Τίβερι

Churchwarden said...

"Ποιός άνθρωπος, ποιός φίλος, ποιός,
την αξία δίχως φθόνο θ' αντικρύσει;
Σιωπηλός κι αργός ο φερετροποιός
που - τελευταίος - σωστά θα με μετρήσει".

Παρών (άνθρωπος σίγουρα, φίλος όχι, φθόνος ουδείς)!

Το ποίημά σας συντρόφευσε άμεσα και ανυπόκριτα, το προηγούμενο που ζήλεψα (...το ψυχοχάρτι...).

Ξέχασα-να φανταστείτε-ότι σε μένα ουδέποτε σχολιάσατε.

Υποδορίως, όμως, αυτό επιδιώκω.

Έναν νεκροθάφτη, παρακαλώ!

kyriaz said...

Έρχομαι και ξανάρχομαι,διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτό το ποίημα.
Μ' αρέσει ο Καρυωτακικός του τόνος,η ειρωνική του χροιά,ο αργός ρυθμός του.

Συγγνώμη για την επανάληψη,μα όταν ενθουσιάζομαι με κάτι,δε διστάζω να γίνομαι ακόμη και κουραστικός...
(ευτυχής που διαβάζω ποιητές σαν και σένα Γιώργο...)

Weaver said...

@ churchwarden: Παράλειψή μου, που δεν σχολίασα στο ιστολόγιο , άν και το παρακολουθώ ανελλιπώς , τον τελευταίο καιρό. Αν θυμάμαι καλά είχα σχολιάσει στο ΠΟΙΕΙΝ

Δε φοβάσαι μη μας αποκαλέσουν οι κακεντρεχείς "νεκροθάφτες του λόγου"

@ Kyriaz: Θεωρώ ευτυχές το γεγονός Γιάννη, που το διαδίκτυο μας έδωσε τη δυνατότητα της γνωριμίας του έργου πολλών δημιουργών , το οποίο θα έμενε άγνωστο