ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΜΑΝΤΑΤΟΦΟΡΟΙ

Έπρεπε λοιπόν να φτάσεις στο Παρίσι , Καίσαρ, για να δεις τους μαύρους μαντατοφόρους, νάρχονται μια μέρα βροχερή... Πως να παρέλθει από τα χείλη σου το ποτήριον τούτο; Τα τυφλά χτυπήματα της μοίρας, σταλμένα σαν απο οργή Θεού. Μάταια καλείς μάρτυρες τα γραφτά και τη μοναξιά σου... Δε μεταφράζεται , δεν αποδίδεται η κραυγή σου...

ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΣ (1)

Δικηγορικό; Ναι, ναι, ο άνθρωπος του νόμου. Δεν είναι ύφος εντελώς αγράμματου, ούτε και ύφος πολύ γραμματισμένου. Είναι το ύφος του εμπορευομένου

Φ. Ντοστογιέβσκη "ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ"

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΙΡΑΣΙΑ

"Στων αδερφών τη μοιρασιά
μου εδόθη ο κλήρος ο λειψός"
Οδ. Ελύτης

Ποιός μας μετρά μ' απάτης ζυγαριά;
Ποιός κόβει το ψωμί σ' άνισα μέρη;
Τα νέφη , που μας κρύβουνε τ' αστέρι,
ποιός άνεμος τα μάζεψε - βαριά;

Την κάλπικη, την πρόστυχη ζαριά
του άρχοντα την έριξε το χέρι.
Του εμπόρου το περίπλοκο τεφτέρι
μας γράφει στ' οφειλέτη τη μεριά.

Και μόνο μια κρυφή παρηγοριά
-λιώνοντας την ανθρώπινη σκουριά-
στα μάτια μας χαρίζει τη δροσιά.

Πως θα 'ναι το αιώνιο , δίκαιο χέρι,
που θα κρατά τ' αλύγιστο μαχαίρι
για τη μεγάλη, τελευταία μοιρασιά.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
(Από τη συλλογή "ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ")

ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΠΟΥΛΙΩΝ

Τελειώνει η μέρα.
Γνωρίζω τί έχω χάσει.
Κραυγάζει μέσα μου
χιλιάδες σκοτεινούς χρησμούς
το παρελθόν που επελαύνει.
Τρίζουν εικόνες,
με κυκλώνουν
οι δείχτες του ρολογιού
πεινασμένοι λύκοι.
Ακούω τη φωνή σου, ποιητή:
"Εγώ, κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω"

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ