Τα όνειρα ειν΄η προίκα η φτηνή.
Μας κάνουν πλούσιους για μιαν ώρα
κι έπειτα φτωχούς, μέσα στη μπόρα,
κι έξω απ' την πορφυρή σκηνή
μας ρίχνουν στης αυλής την ατσαλιά
πριν να γευτούμε μήτε μιά σταλιά...
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
(πάνω σε ποίημα της Emily...)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Όνειρα, Γιώργη,
στίχοι που πέφτουν απ' τ' αστέρια
μες στον ύπνο μας.
Να είσαι καλά!
Τη καλημέρα μου Γιώργο. Μέσα σε λίγες λέξεις έδεσες μια μεγάλη αλήθεια...
Κι η ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
δεν είναι τίποτα άλλο ΠΑΡΕΞ
μια παράξενη στιγμή
σαν να πέφτεις στο κενό.
Νιώθεις τότε ότι η μυστική χρήση των στιγμών του ονείρου,
μπορεί ν' αποκτήσει
μια δύναμη δίχως όρια- κάτι που τόσο πολύ χρειαζόμαστε μέσα στην καθημερινή μπόρα της ζωής...
ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ αντί για καλό χειμώνα
Post a Comment