Sunday, October 21, 2007

ΓΙΑΤΙ ;



Η μικρή αυτή λεξούλα το "γιατί", απλώνεται σ' όλο το σύμπαν από τότε που γεννήθηκε ο κόσμος. Κάθε στιγμή, όλη η φύση φωνάζει στο δημιουργό της "γιατί;" και, εφτά χιλιάδες χρόνια τώρα, μάταια περιμένει μιαν απάντηση.

Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι (από το έργο του "Οι Δαιμονισμένοι" - μετ. Σωτ. Πατατζή)

Saturday, October 20, 2007

ΑΧΤΕΝΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ



Από το βιβλίο "ΑΧΤΕΝΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ" του Πολωνού ποιητή Stanislaw Lec (1909-1966) . Κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Στιγμή σε μετάφραση Αφρ. Κολλάρου

* Το πρόσωπο του εχθρού με τρομάζει , γιατί βλέπω πόσο πολύ μοιάζει με το δικό μου

* Όταν οι φήμες παλιώνουν γίνονται μύθος

* Η στιγμή που αντελήφθη πως ήταν ατάλαντος ήταν μια πνευματική αναλαμπή

* Μοναξιά, πόσο πυκνοκατοικημένη είσαι;

* Να αγαπάτε τους εχθρούς σας, ίσως αυτό να κάνει κακό στην καλή τους φήμη

* Οι μελλοντικοί Δαρβίνοι θα διατυπώσουν ίσως τη θέση οτι τα πιό ανεπτυγμένα όντα (στα οποία θα συγκαταλέγονται αυτοί) κατάγονται από τους ανθρώπους.

* Ακόμα και το κτήνος σκέφτεται. Μέσα στον άνθρωπο.

* Ένας πραγματικός εχθρός δεν σε εγκαταλείπει ποτέ .

* Δεν συμφωνώ με τα μαθηματικά. Πιστεύω οτι το άθροισμα των μηδενικών είναι ένας επικίνδυνος αριθμός

* Την ελευθερία των σκλάβων την μετράει κανείς με το μήκος των αλυσίδων τους.

Friday, October 19, 2007

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ

Παλάτι μαρμαρόχτιστο, ποιος ξέρει
πόσοι τεχνίτες έσκυψαν για σένα,
πόσα φτωχά χεράκια ματωμένα
πέτρες για τα θεμέλια σου έχουν φέρει.

Απ’ τα’ ορφανό της εργατιάς ασκέρι
πόσα κορμάκια τάχα πεινασμένα
εδούλεψαν απάνω σου σκυμμένα
δίχως να φαν ψωμί το μεσημέρι

-Και πόσα μαύρα δάκρυα νάχουν στάξει
απ’ τα θολά ματάκια σου στη γη σου
Αν γίνονταν μια μέρα – συλλογίσου-

Αν γίνονταν ποτάμια θυμωμένα
πόσα παλάτια θα είταν γκρεμισμένα
πόσα παλάτια θα χανε ρημάξει

ΚΟΥΡΗΣ ΚΟΥΡΑΚΟΣ Μ.
«Σπονδές» 1925


Με το ψευδώνυμο Κουρής Κουράκος Μ. δημοσίευσε το 1925 την ποιητική συλλογή "Σπονδές" , ο μετέπειτα Πρόεδρος του Αρείου Πάγου (1963-1968) και υπηρεσιακός πρωθυπουργός (1963) Στυλιανός Μαυρομιχάλης (1902-1981)

Tuesday, October 02, 2007

AMHN


- Πάει , τέλειωσε.
- Τι τέλειωσε; Όχι!
- Είναι πέρα για πέρα αληθινό. Μοχθήσαμε να σπείρουμε για τις μέρες του θερισμού. Τώρα το τριφύλλι μαζεύτηκε, χλωρό, και το στάρι , σωροί στης αποθήκες, όπως πρέπει. Πάει τέλειωσε…
- Τι τέλειωσε; Πολλά τελειώνουν , γνωστά και άγνωστα. Οι ζωές τελειώνουν. Ο χρόνος λογιστεύει. Έμεινε άσπαρτο και χέρσο το χωράφι. Αυτά τα μπουμπούκια δε θ ανθίσουν ποτέ…
- Αρκεί!
- Τι αρκεί;
- Όλες οι ανάγκες λογαριάστηκαν σωστά. Η άνοιξη θ' ανθίσει εκεί που τώρα είναι πάγος. Τα ρόδα θα στολίσουν το φράχτη, κι ο βιαστικός ήλιος θα λάμπει φωτεινός κι η τελευταία πνοή απαλά θα φυσάει , κι ο κήπος μου θα χορταριάζει…

(πάνω στο ομώνυμο ποίημα της Christina Rossetti)