ΜΑΝΤΙΚΗ

Βαλαντωμένη τουρκογύφτισσα του δρόμου,
τί θες; να ξαναειπώ τα που πες και ξανάπες:
Οχτρό δεν ξέρω εγώ. Δε γνοιάζομαι για αγάπες.
Κι άλλον για θάνατο δεν έχω πιά εδικό μου.

Με καταράστηκες, καταραμένη να' σαι
σκληρή που περιφρόνησα τη μαντική σου;
Σα βόλια σφύριξες δυό λόγια - για θυμήσου:
"Ίσκιος θα σ' αφανίση. Ανθρώπου μή φοβάσαι"

Τέλλος Άγρας