Tuesday, June 17, 2008

ΟΙ ΘΕΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ (ΧΙΙΙ)


«Σκότους δε ποίος τόπος ; »

Είμαι γεμάτος λόγια,
ρήσεις κι αινίγματα.
Μαντείο στα χείλη μου,
πνεύμα πορευόμενο
στις αυλές του Θεού.
Διάλεξα το δρόμο.
Καπνός οι μέρες,
σκιά στα βλέφαρά μου ,
ενύπνιον εκπετασθέν ….
Η τιμή της λύτρωσης:
Υιός ανθρώπου, σκώληξ.
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

3 comments:

Ιωαννα said...

παντα επίκαιρος στα κρίματα των πόνων .


Διαβαζω πάντα στωικά και ήσυχα τις γραφές σου ...
Ημερευουν μεσα μου οι αγωνιές νιωθωντας πως στον αγώνα των ερωτηματικών δεν ειμαι μόνη .


Ιωαννα

Natalia said...

ενύπνιον εκπετασθέν...

εντυπωσιακοί οι στίχοι σου σ' αυτό το ποίημα

εχει δικιο η joanna, μας ημερεύουν οι γραφές σου

καλησπέρα

Weaver said...

Ιωάννα , Ναταλία σας ευχαριστώ . Είναι η δικαίωση κάθε δημιουργού να νιώθει πως το έργο του μιλεί σε κάποιες ψυχές