Σε σένα έρχομαι, Κύριε, σε σένα. Πορεύομαι μες στη νύχτα. Δός μου το χέρι σου. Πες μου, δεν είσαι η Νύχτα; Η Νύχτα, η Απουσία που ξεσκίζει το παν! Γιατί εσύ είσαι αυτός που είναι παρών μέσα στην παγκόσμια Απουσία, αυτός που ακούμε όταν δεν ακούγεται ψίθυρος, αυτός που βλέπουμε όταν δε βλέπουμε τίποτα. Γρηά νύχτα, μεγάλη νύχτα, μάνα των όντων, νύχτα της άγνοιας, νύχτα της δυστυχίας και του ολέθρου, κρύψε με, κατάπιε με, χώσου ανάμεσα στην ψυχή μου και σε μένα και καταβρόχθισέ με. Θέλω τη γύμνια, το αίσχος και τη μοναξιά της καταφρόνιας, γιατί ο άνθρωπος πλάστηκε για να ξεκάνει τον άνθρωπο εντός του.
Jean Paul Sartre "Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ" (Μετ. Θ. Δίζελου- Κ. Νικολάου)
No comments:
Post a Comment