Στα βάθη του καθρέφτη
λάμπουνε μυρωμένα
τα δώρα των ονείρων:
Οι βάρκες των ματιών σου,
γεμάτες φως και πόθους.
Στους νυχτωμένους κάβους
ηχούν βραχνές κιθάρες…
Σωρός στη μνήμη μου
τσαλακωμένα γράμματα,
το χρυσάφι του χρόνου,
ο θησαυρός της θλίψης
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
"... τα δώρα των ονείρων'''"
δεν τα είχα σκεφτεί ποτέ έτσι
μου αρεσει αυτή η έκφραση
ωραίοι στίχοι
καλησπέρα
Ωραιοι στιχοι !!!
καλο βραδυ
"ν'ακούς μέσα στη νύχτα τα φτερά
και να θαρρείς πως άγγελος σιμώνει
λυγμός της μοναξιάς σου το τριζόνι
κι η βάρκα πάνω σ'έναστρα νερά..."
μερικά τα έχω μάθει απ'έξω.
καλημέρα
σας φιλώ
Ευαίσθητη και γνήσια ποιητική φωνή.Ενδιαφέροντα και τα ιστορικά σου θέματα.
@ Ναταλία , Φαραώνα , ευχαριστώ
@ Φαίδρα: Με συγκινεί το γεγονός οτι κάποιος έχει μάθει απέξω ποιήματά μου. Ευχαριστώ
@Παναγιώτη : Καλώς ήρθες στη γωνιά μου. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια σου
Post a Comment