ΑΧΙΝΟΣ

Την ποίηση, αν δεν υποχωρεί,
μπορείς να τη βιάσεις,
δεν είναι δα πρωτόβγαλτη παρθένα
έχει ασκηθεί στην πονηριά και την υποκρισία.
Χρόνια και χρόνια σου ορκιζόταν
αιώνια πίστη κι αφοσίωση
καταβροχθίζοντας κομμάτια απ' τη ζωή σου
για μιά παραίσθηση, για μιά παραφορά,
που τελικά κατέληγε σε κλάμα...
Και τώρα
τάχα δε σ' αναγνωρίζει...
Σε προσπερνά γυρνώντας το κεφάλι,
με αμούστακα αγοράκια χαριεντίζεται,
ανύποπτες παιδούλες ξεμυαλίζει -
Ου να χαθεί ! Δε θα της κάνω το χατήρι,
δε θα την πιάσω απ' τα μαλλιά,
το αραχνούφαντό της δε θα σκίσω...
Ξέρω το βρίσκεται απο κάτω,
τί ματαιότης εγκοσμίων σαρκάζει,
ποιά τρύπα καιροφυλακτεί
-ένδοξους κι άδοξους, μεγάλους και μικρούς -
σαν μαύρος αχινός
να μας ρουφήξει.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
"ΑΛΜΠΟΥΜ ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΩΝ"