ΟΙ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

........

ΦΑΣΟΥΛΗΣ

Πάνε λοιπόν στο διάολο του Έθνους οι πατέρες

ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ

Μη μου μιλείς βρε Φασουλή ποσώς για τέτοιες λέρες,

γιατί καθώς κατάλαβα κι εγώ εκ των υστέρων

τα χάλια μας οφείλονται στο σμήνος των πατέρων.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ

Και που να μάθεις , Περικλή, τα μυστικά των όλα!

θα βγούν στο φως εγκλήματα φρικτά, κεραυνοβόλα.

ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ

Αυτά λοιπόν τα φοβερά ενώπιον μου δείξον

ΦΑΣΟΥΛΗΣ

Άκουσον φίλε Περικλή, κι αν ημπορείς μη φρίξον!

πλην και το μέτρον, άνανδρε, πρέπει φρικτόν να γίνει

να δείς άν είναι βουλευταί ή σαρκοβόρα σμήνη.

Σου προσφέρουν εκείνοι μια θέση

και την παίρνεις εσύ αδερφέ ,

πλην αμέσως κι αυτοί για πεσκέσι

το μισό σου γυρεύουν λουφέ.

Για σχολεία, γεφύρια και άλλα,

του κουβέρνου παράδες ζητούν,

βοηθήματα βγάζουν μεγάλα,

όλα όμως αυτοί τα κρατούν.

Κι όταν θέλουν ν' αφήσουν το κόμμα,

γιατί άλλον δεν τρώνε παρά,

δυό συχνάτσες τους βάζουν στο στόμα,

κι έτσι μένουν στην ίδια πλευρά.

Και κατηγορητήρια κατόπιν σου προτάττουν

δι΄όσα έπραξαν αυτοί, θα πράξουν και θα πράττουν,

που έπρεπε επιτροπή και από μας να γίνει

με πέλεκυν αμείλικτον τας πράξεις των να κρίνει

και ύστερα, συνδικαστά, κάθε γνωστό μπερμπάντη

να τον τινάξουμε κι οι δυό στην Κόλαση του Δάντη,

έξω φρενών κραυγάζοντες : "εδώ, εδώ ιντράτε,

όνι σπεράντα , αίσχιστοι, δια παντός λασσάτε" ....

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

"Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ"

EMILY DICKINSON - FRAGMENTA (4)

191

If Summer were an Axiom

what sorcery had Snow?

Αν το καλοκαίρι ήταν ένα Αξίωμα

ποιά μαγεία θα είχε το χιόνι;

193

Christ will explain each separate anguish

in the fair schoolroom of the sky

Ο Χριστός θα εξηγήσει κάθε απορία ξεχωριστή

στη χαρούμενην αίθουσα τ' ουρανού

204

Some scarlet patches on the way

compose an evening sky

Λίγα άλικα μπαλώματα στο δρόμο

συνθέτουν ένα βραδινόν ουρανό

214

Inebriate of Air am I

and debauchee of Dew

Μεθυσμένη από Αέρα ειμ' εγώ

κι άσωτη από Δροσιά

223

I came to buy a Smile today -

but just a single smile

Ήρθα ν αγοράσω ένα χαμόγελο σήμερα,-

αλλά μόνον ένα χαμόγελο

Απόδοση Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

EMILY DICKINSON - FRAGMENTA (3)

(163)

Roses of a steadfast summer

in a steadfast land

where no Autumn lifts his pencil -

and no Reapers stand!

Ρόδα ενός σταθερού καλοκαιριού

σε μιαν αναλλοίωτη χώρα

που το Φθινόπωρο δε βάζει το μολύβι του

και δεν υπάρχουν Θεριστές !

(169)

The faded syllables / that quickened us like wine

Οι ξεφτισμένες συλλαβές/ που μας μεθούσαν σαν κρασί

(173)

But who am I/ to tell the pretty secret/of the Butterfly

Αλλά ποιά ειμ' εγώ /που θα πω τ' όμορφο μυστικό/ της πεταλούδας;

(182)

A memorial crumb ένα αναμνηστικό ψίχουλο

(187)

Butterflies "that bloom" - πεταλούδες, που ανθίζουν

Απόδοση Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

EMILY DICKINSON - FRAGMENTA (2)

(121)

Για κάθε εκστατική στιγμή

πρέπει να πληρώσουμε ένα φόβο

σε γνωστή και τρομερήν αναλογία

με την έκσταση.

Για κάθε αγαπημένην ώρα -

σκληρή ελεημοσύνη ετών -

πικρά κερδισμένες δεκάρες

και κάσες γεμάτες με δάκρια

(128)

Γράψτε μου πόσες νότες υπάρχουν

στην έκσταση του μικρού κορυδαλλού

ανάμεσα στους έκπληκτους κλώνους

(130)

And softly to the altered air

horries a timid leaf

Κι απαλά στο γέρικον αγέρα

τρέμει ένα φοβισμένο φύλλο

(141)

Sparrows, unnoticed by the Father -

Lambs for whom time had not a fold

Σπουργίτια, που δεν πρόσεξε ο Πατέρας,

Αμνοί, που ο χρόνος τους δεν είχε μια πτυχή

(163)

My little gypsy being

η μικρή μου γύφτισσα ύπαρξη

Απόδοση Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

EMILY DICKINSON - FRAGMENTA

1. Behind me - dips Eternity

before me - immortality

myself -the Term between (721)

Πίσω μου - βουλιάζει η Αιωνιότητα

μπροστά μου - η Αθανασία

εγώ - το σύνορο μεταξύ τους

2. Too near to God - to pray

too near to Heaven - to fear (716)

Πολύ κοντά στο Θεό για να προσευχηθεί

πολύ κοντά στον ουρανό για να φοβάται

3. Remorse is cureless - the Disease

not even God - can heal-

...The Adequate of Hell (744)

Η τύψη είναι αθεράπευτη - η Αρρώστια

που ούτε ο Θεός μπορεί να γιατρέψει

...το ισοδύναμο της Κόλασης

4. To wait an hour is long

If love be just beyond

To wait Eternity is short

If love reward the End (781)

Να περιμένεις μιαν ώρα είναι πολύ

αν η Αγάπη έχει πιά περάσει -

να περιμένεις αιώνια είναι λίγο

αν η Αγάπη το τέλος ανταμοίβει

Απόδοση στα Ελληνικά Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΚΑΙ ΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΣ

"...τριών τούτων ένεκα χάριν έχειν έτυχε: Πρώτον μεν οτι άνθρωπος εγενόμην και ου θηρίον , είτα οτι ανήρ και ου γυνή, τρίτον οτι Έλλην και ου βάρβαρος "

Διογένης Λαέρτιος (Περί βίων δογμάτων και αποφθεγμάτων των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων) - Αποδίδεται στο Θαλή το Μιλήσιο

Όταν υπόσταση πράσινου παίρνει το χόρτο

έτσι ώστε μοιάζει να μιλά

λύπη εγώ νιώθω και πίκρα

που Έλλην δεν είμαι.

Όταν γύρω απ' τους σπόρους στολίζονται

τα μήλα με τη θεία σάρκα των μήλων

κι ο άνεμος τα στρογγυλεύει

λύπη εγώ νιώθω και πίκρα

που Έλλην δεν είμαι.

Όταν διαβαίνει κι η τρανή παγωνιά

και μας σκεπάζει με την αυτής μεγαλειότητα,

και μας αφήνει να ' μαστε μονάχα η δική της σκιά

που μόνο και πάντα από κάτω πετά

σαν ψάρι που στη θάλασσα τη μεγάλη κολυμπά-

λύπη εγώ νιώθω και πίκρα

που Έλλην δεν είμαι.

Όταν είμαι, όταν υπάρχω

κι όταν γι αυτά τα δυό δε νιώθω λύπη

πίκρα με πιάνει ωστόσο που Έλλην θα μπορούσα να' μαι

αλλά δεν είμαι

NICHITA STANESCU

(μετάφραση Στ. Δεληγιώργης , Β. Ιβάνοβιτς - από το βιβλίο Εγώ δεν είμαι άλλο από μια κηλίδα αίμα που μιλάει)

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ

Σταλμένος δώρο απ' το Αννάμ,

ωραίος κόκκινος παπαγάλος

σαν το μπουμπούκι της ροδακινιάς

μιλώντας τη λαλιά των ανθρώπων.

Κι έκαναν και σ' αυτόν ως κάνουν

στους ρήτορες και τους σοφούς.

Ένα γερό κλουβί εστήσανε

κι εκεί τον φυλακίσαν

PO CHU-YI

(μετάφραση Αμαλία Τσακνιά - από το βιβλίο Κινέζικη ποίηση)

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

Ήταν στη Ζάκυνθο....Χλιαρό, απαλό το μεσημέρι,

Μες στο χειμώνα ανάσαινε ξανθό το καλοκαίρι.

Άπλωνε ο ήλιος τα χρυσά στρωσίδια στους ελαιώνες,

Κρεμούσαν οι κληματαριές τα πορφυρά σταφύλια

Στις φράχτες που ανεβαίναμε τρυγώντας ανεμώνες

Έπαιζε η σπίθα του φωτός και των πουλιών η τρίλλια.

Κι ο κυνηγός σημάδεψε και με την τουφεκιά του,

Που αρμονιζότανε κι αυτή μες στην ωραίαν ημέρα

Στον αλαφρό λιγόθυμον ανασασμό του αέρα,

Δυό μαύρα σπαθωτά φτερά κατέβηκαν μπροστά του.

Μακαρισμένος θάνατος τον έρριξε στο χώμα

τον κότσυφα το σφυριχτή στην ώρα απάνω που

Το λαμπερό του βύθιζε κεχριμπαρένιο στόμα

στο μέλι ενός καρπού

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΘΕΙΑ ΔΩΡΑ")

ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Να’ μαι, ξανάρθα πίσω.
Κι έχω τραγούδια να σας πω πολλά
μα πριν σας τραγουδήσω,
που είν’ τα κρίνα;
Που είν’ τα γιασεμιά;
Έχω μια θλίψη να κοιμίσω.

ΣΤΑΥΡΟΙ

Τόσοι σταυροί που στήθηκαν
τόσοι σταυροί που θα στηθούνε,
εμάς μονάχα με σταυρούς
μπορούν να μας μετρούνε.

Σταυροί, παντού σταυροί.

Είμαστε "οι αδάκρυτοι κι οι αγέλαστοι".
Δεν κλαίμε, ούτε γελούμε.
Τα σπίτια μας καπνίζουνε
πεινούνε τα παιδιά μας, δεν λυγούμε
ήρθαμε να χαράξομε του πόνου μας τα σύνορα
και στήνουμε σημάδια και περνούμε.

Σταυροί, παντού σταυροί.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το σπαραγμό σου Ελλάδα μου, ποια νύχτα θα μου κρύψει;
Ποιος πόνος θα μου πει;
Ξεπέρασα τον πόνο πια και τη βαθιά μου θλίψη,
κι έφτασα στη σιωπή.
Και στέκω εμπρός σ’ ένα σωρό ρημάδια και συντρίμμια,
κι ούτε μια δέηση να πω μπορώ, και ούτε μια βλαστήμια.

Βιογραφικά στοιχεία του Φώτη Αγγουλέ και πολύ περισσότερα ποιήματα μπορείτε να δείτε http://www.sarantakos.com/liter/aggoules.html

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ (ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΟΛΕΤΑ)

1

Πληγή

Αιώνιε, στους αιώνες των αιώνων

θα πάσχεις απ' τ΄ανθρώπινό μου "εγώ"

με τις κραυγές μου θα σε κυνηγώ

Αιώνιε, στους αιώνες των αιώνων.

Κι αν μ' αφανίσεις θα σωπάσω μόνον

Μα, όταν έξω από το σώμα σου θα βγω

Αιώνιε. Στους αιώνες των αιώνων

πληγή ανοιχτή το ανθρώπινό μου " εγώ"

3

Σφαγείο

Ο κόσμος είναι απέραντο σφαγείο

Κι ο Θεός αίμα διψά και κρέας πεινά

δεν ζούμε ως τ' ουρανού τα πετεινά

ο κόσμος είναι απέραντο σφαγείο

"Κι άξιον εστί το εσφαγμένο αρνίο!"

ψάλλουν των αγγέλων τα ωσαννά...

Ο κόσμος είναι απέραντο σφαγείο....

κι ο Θεός τις ίδιες σάρκες του πεινά.

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

Από τη συλλογή ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ (1931)

ΚΑΙΡΟΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟΝ

καιρόν πολύ καιρόν αφού ο άνεμος

παράτησε το δέρμα των ζώων

και τα υγρά λέπια των φύλλων

τα δέντρα τρέμουν ακόμη

στου φεγγαριού το κατώφλι

κρυώνω στο δάσος μα θέλω

πρώτα να πλύνω τις λέξεις μου με αφρό

της νύχτας και με νερό σκοτεινό

βρώμικες είναι οι λέξεις μου καθώς

μέσα σ' εκατομμύρια στόματα συρθήκαν

ADRIAAN DE ROOVER (1923 - )

(μετάφραση Άρης Δικταίος)

ΑΙΘΡΙΑ

Ύστερα από τόσα

σύννεφα

ένα, ένα

βγαίνουν

τ' αστέρια

Ανασαίνω

τη δροσιά

που μ' αφήνει

τ' ουρανού

το χρώμα

Βλέπω τον εαυτό μου

εικόνα

περαστική

μπασμένη σ' έναν

αθάνατο

κύκλο

GIUSEPPE UNGARETTI

(μετάφραση Άρης Δικταίος)

ΟΙ ΖΗΤΙΑΝΟΙ

Κάποτε χτύπησε την πόρτα μου ο Θεός

σαν το ζητιάνο, με ντουρβά και με μπαστούνι.

Θαρείς και είχε κοιμηθεί απάνω σ΄άχερα

κ' ευώδιαζε σαν κάμπος του Ιούνη.

Στάθηκε στο κατώφλι μου και με παρακαλούσε.

Εκείνο τον καιρό είμουν μικρόψυχος

γιατ' είχα πράγματα πολλά και τιποτένια:

μαύρο κουστούμι , γιακά κολαριστό, βιβλία δερματόδετα,

κι έτσι που είμουνα χορτάτος

με έτρωγε στα σοβαρά η έγνια

τι ΄ναι καλύτερο: να ζει κανείς ή να πεθαίνει.

Τίποτα δεν του έδοσα - δεν είχα χέρια.

Μονάχα ντράπηκα πολύ

σαν είδα τα μάτια του

γαλάζια απ' τη δύση ως την ανατολή,

ο Θεός έφυγε,

μα η πόρτα έμεινε ανοιχτή

και μ΄έσυρε κάποια φορά και μένα,

δίχως κολλάρο και βιβλία στα ξένα.

Για το ταξίδι μούδωσε ένα δισάκι,

ένα γέλιο παιδιάστικο,

πένθη πολλά και προσβολές στο μπογαλάκι

και μιά ασημένια ανάμνηση απ' τη μανούλα.

Τώρα στην πόλη τριγυρνώ και το Θεό γυρεύω.

Ξέρω, περνάει από δω μ' ένα μπαστούνι και ντουρβά

Κάποτε θ' ανταμώσουμε

μα δε θα υποφέρω πιά

γιατί δεν έχω απάνω μου τίποτα τιποτένιο.

Μαζί του θα με πάρει. Θα σταθούμε στη γωνιά,

καταμεσίς στον ήλιο, με το σκούφο στα χέρια.

"Λίγη αγάπη, Χριστιανοί, σας ικετεύουμε -

ανοίξτε την καρδιά σας!"

JIRI WOLKER (1900-1924)

Μετάφραση Ντίνος Χριστιανόπουλος - Κάρολος Τσίζεκ "ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ" (Πρωτοχρονιά 1959)

PELAGOS

Η συμφορά βάφεται την αυγή

στη γέφυρα κάποιου ναυαγοσωστικού

και στην όψη των ανθρώπων

τη στιγμή που θα μιλήσουν.

Η γη με τις τσέπες γεμάτες βότσαλα

φερμένα από το κύμα της παλίρροιας,

ορκίζεται στους ουρανούς

πως απαρνήθηκε τον άνθρωπο.

Κι ο άνθρωπος βλέπει μόνο φλούδες ρυπαρές,

ανόσια συντρίμμια από σκεβρωμένα προσωπεία

κι αποφασίζει να λυτρωθεί από τη Μνήμη

μητέρα των Μουσών.

FRANCIS PONGE

(Από τη συλλογή "Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ" ) - μετ. Χριστόφορος Λιοντάκης

ΤΑ ΠΡΩΪΝΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ

Ας πάμε εμπρός

Τα πρωϊνά κελεύσματα των τοξοτών

καταλαμβάνουν το κέντρον της καρδιάς μας

Σπόρος ο λόγος των ποιητών

Και το τριφύλλι των παιδιών στο στήθος των μανάδων

χαρμόσυνον σαν άφιξις λευκών ιστιοφόρων

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

(Από τη συλλογή ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ Ή Η ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΩΣ ΧΘΕΣ)

ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στου βοριά το μπαλκονάκι

ώρες μένεις μοναχή.

Από κάτου το περβόλι

μες στου δάκριου τη βροχή.

"Ω !αδερφά μου εσείς δεντράκια,

της φουρτούνας τη βουή

θε να νιώθετε από τώρα

και του αγέρα την πνοή.

Πιά δεν είμαι εγώ η παιδούλα

που μεθούσεν όλη η γη

μες τ ' αθώα χαμόγελά μου

κ' είμουνα χαράς πηγή.

Πιά δεν είμαι γω η γλυκειά σας

που την κάθεν αυγινή

έφερνά σας με το φως μου

άνοιξη παντοτινή.

"...Κάποιο δείλι θαμπωμένο

που όλα κάναν προσευκή,

άξαφν' άστραψε η ματιά μου.

Αχ ποιός διάβηκε απο κεί ;

Αχ ποιός διάβηκε απο πέρα

πα στη λάμψη τη χρυσή;

Ήλιος είσουν ή φεγγάρι

αγγελόμορφέ μου εσύ;

Πάει κατόπι σου η πνοή μου

και μου σέρνει τη ζωή

Ω: πως δέρνεστε δεντράκια

στης φουρτούνας τη βουή!"

Στου βοριά το μπαλκονάκι

ώρες μένεις μοναχή,

με το βλέμα σου στα πέρα

με τα δάκρια σου βροχή

Τι κι αν η καρδιά στενάζει;

Τι κι αν η ψυχή πονεί;

Συ προσμένεις και προσμένεις.

Ω ιστορία παντοτινή !

ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ (1882-1958)

(Από τη συλλογή ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ακούστε και τον ανάλογο δημοτικό σκοπό http://www.youtube.com/watch?v=13rlUD8eu7o

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ

Η μνήμη μας είναι συχνά περίεργη:

σε πολλές θύμησες, ξεχνώντας σχεδόν

τα γεγονότα, αδιαφορώντας για τα συμβάντα

τα κύρια, τη λεπτομέρεια αναπλάθει

αγαπά, μιά στιγμή ασήμαντη, ένα

επουσιώδες μέρος. Ώσπου , με τον καιρό,

η λεπτομέρεια γίνεται πυρήνας

της θύμησης. Και τα συμβάντα,

τα κύρια , πλαίσιό της. Αβέβαιο.

Έτσι συχνά περίεργη είναι η μνήμη.

Όπως ακριβώς κι η ζωή. Που, άλλωστε,

μνήμη είναι κι' αυτή (ίσως μόνο μνήμη).

Λησμονεί των ισχυρών της ημέρας τα έργα,

πεισματικά φυλάγοντας κάτι μικροπράγματα:

μιά πράξη αγνή, ή ένα ποίημα,

γραμμένο απο άνθρωπο μοναχικό

κάποιο απομεσήμερο θλιμμένο.

ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ ("ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ " 1951-1985)

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ

Κάθε τόσο, το κουδούνι χτυπάει. Ανοίγω. Κανείς.

Και πάντα ο ήχος σαν από βαθιά να φτάνει,

μήνυμα, τάχα, μιας μυστηριακής φωνής,

σαν κάποιος που αγαπήσαμε να' χει πεθάνει.

Έπειτα, οι ώρες που βουβές κυλούνε. Η ταραχή

δίπλα σε πρόσωπα θαμπά, αποξεχασμένα,

που σα να ζήσανε σε μια άλλην εποχή,

κάθε στιγμή πεθαίνουνε μακριά από μένα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΛΗΣ (Από τη συλλογή "ΕΙΔΩΛΑ" (1964)

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΙ ΑΠ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ' το τραπέζι

κηρύχνουν τη λιτότητα.

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα

ζητάν θυσίες.

Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν.

Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο

λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό

είναι πάρα πολύ δύσκολη

για τους ανθρώπους του λαού...

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ Από το ποίημα "ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ" (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)

ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ

Νάναι σαν νάμουν έτοιμος. Και νάναι

σαν νάχω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι

ν' αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε

μεσ' στους καπνούς του - όρνιο- ένα καράβι.

Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Και όλο-όλο

το ....ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ να λέω σύντροφοι ωραίοι!...

Και να μην έρχεται μια βάρκα έως το μώλο,

να μην φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...

Οι βαρκαρέοι! ...Το εισιτήριο!....Να τρέμει

-ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.

Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι

μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι....

Ω διάολε!....Όλα νάχουν χαθεί και νάχουν πάει

κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,

κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει

χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...

Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο

να χλιμιτράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω

- κι όλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο

κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω ....

Από τη συλλογή "ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ"