"...τριών τούτων ένεκα χάριν έχειν έτυχε: Πρώτον μεν οτι άνθρωπος εγενόμην και ου θηρίον , είτα οτι ανήρ και ου γυνή, τρίτον οτι Έλλην και ου βάρβαρος "
Διογένης Λαέρτιος (Περί βίων δογμάτων και αποφθεγμάτων των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων) - Αποδίδεται στο Θαλή το Μιλήσιο
Όταν υπόσταση πράσινου παίρνει το χόρτο
έτσι ώστε μοιάζει να μιλά
λύπη εγώ νιώθω και πίκρα
που Έλλην δεν είμαι.
Όταν γύρω απ' τους σπόρους στολίζονται
τα μήλα με τη θεία σάρκα των μήλων
κι ο άνεμος τα στρογγυλεύει
λύπη εγώ νιώθω και πίκρα
που Έλλην δεν είμαι.
Όταν διαβαίνει κι η τρανή παγωνιά
και μας σκεπάζει με την αυτής μεγαλειότητα,
και μας αφήνει να ' μαστε μονάχα η δική της σκιά
που μόνο και πάντα από κάτω πετά
σαν ψάρι που στη θάλασσα τη μεγάλη κολυμπά-
λύπη εγώ νιώθω και πίκρα
που Έλλην δεν είμαι.
Όταν είμαι, όταν υπάρχω
κι όταν γι αυτά τα δυό δε νιώθω λύπη
πίκρα με πιάνει ωστόσο που Έλλην θα μπορούσα να' μαι
αλλά δεν είμαι
NICHITA STANESCU
(μετάφραση Στ. Δεληγιώργης , Β. Ιβάνοβιτς - από το βιβλίο Εγώ δεν είμαι άλλο από μια κηλίδα αίμα που μιλάει)
No comments:
Post a Comment