ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ

Κάθε τόσο, το κουδούνι χτυπάει. Ανοίγω. Κανείς.

Και πάντα ο ήχος σαν από βαθιά να φτάνει,

μήνυμα, τάχα, μιας μυστηριακής φωνής,

σαν κάποιος που αγαπήσαμε να' χει πεθάνει.

Έπειτα, οι ώρες που βουβές κυλούνε. Η ταραχή

δίπλα σε πρόσωπα θαμπά, αποξεχασμένα,

που σα να ζήσανε σε μια άλλην εποχή,

κάθε στιγμή πεθαίνουνε μακριά από μένα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΛΗΣ (Από τη συλλογή "ΕΙΔΩΛΑ" (1964)