Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ J.L.BORGES

Χρόνε, φευγαλέο ρίγος...

Άλλος χρόνος δεν υπάρχει από το τώρα, τούτη την κορύφωση

εκείνου που θα' ναι , κι εκείνου που ήταν,

τη στιγμή ακριβώς που πέφτει η σταγόνα στην κλεψύδρα

Οι νυχιές που αφήνουμε

κατά μήκους του χρόνου και του χώρου....

Το εκκρεμές που συνέλαβε ο χρόνος

στην εσχατιά των εξαντλημένων χρόνων

Αιώνες ολόκληρους ; Ψέματα . Αυτή η ύπουλη

έννοια , ο χρόνος, λύκε, εσένα δε σ' αγγίζει.

Δική σου είναι η απόλυτη ύπαρξη, δική σου η ρέμβη,

δική μας , μόνο η άχαρη, ρευστή ζωή

Και ποιός δεν κοντοστάθηκε για λίγο

μπροστά στον αδέκαστο σκοτεινό χρονομέτρη

που συνοδεύει στα δεξιά του Θεού το δρεπάνι

απ' το χέρι του Ντίρερ χαραγμένο;

Κάθε λεπτό νιώθω ν' ακούω μες στην άμμο

τον κοσμικό χρόνο, δηλαδή την ιστορία

που κλείνει στους καθρέφτες της η μνήμη

ή που διαλύεται στα μαγεμένα ύδατα της Λήθης...

ποτάμι και λαβύρινθος ο χρόνος

Ο χρόνος που σκουριάζει τα καράβια στα λιμάνια

Πιστεύουμε πως είμαστε εξόριστοι σ' έναν καιρό εξαντλημένο

Εγώ η στιγμή, να μιλήσω σ΄εσένα, το χρόνο....

Να βλέπεις πως η μέρα ή ο αιώνας είναι σύμβολο

της κάθε μέρας του ανθρώπου και του χρόνου του,

να μεταλλάσσεις την επιδρομή του χρόνου

σε μουσική, σε ψίθυρο και σύμβολο

ο πυκνός λαβύρινθος που μου χτιζαν

οι μέρες μου από τότε ακόμα που ήμουνα παιδάκι ....

Τι σημασία έχει ο χρόνος που κυλάει, όταν έστω και για ένα βράδυ

ένιωσε μέσα του μια έκσταση, μια πληρότητα

μια τάση προς τη μουσική, την πιό εύπλαστη απ' τις μορφές του χρόνου

το πρωί , που μας αφήνει την ψευδαίσθηση κάποιας αρχής

την μουσική, την αινιγματική μορφή του χρόνου

Τα μεσάνυχτα, καθώς θα σκορπάνε τα ρολόγια

άφθονο χρόνο

Είμαι κείνος που, μ' όλες τις φοβερές περιπλανήσεις του,

ποτέ δεν μπόρεσε ν' αποκρυπτογραφήσει τον απλό και μαζί

πολλαπλό αδιάβατο λαβύρινθο του χρόνου

Ο χρόνος παίζει μια παρτίδα δίχως πιόνια

στην αυλή

Τα μόνα πράγματα που αντέχουνε στο χρόνο

είναι εκείνα που δεν υπήρξανε ποτέ

ο χρόνος, που τόσο σύντομος είναι στη μνήμη....

Το υλικό σου είναι ο χρόνος , ο αέναος χρόνος.

Είσαι μία , μία η κάθε στιγμή

Φοβόμουνα επίσης

πως ο σιωπηλός χρόνος του καθρέφτη

θα ξέφευγε από τη συνηθισμένη ροή του

Είμαστε ο χρόνος. Εκείνη είμαστε η περίφημη

παραβολή του σκοτεινού Ηράκλειτου

Αποσπάσματα από διάφορα ποιήματα του J.L.Borges ( σε μετάφραση Δ. Καλοκύρη)