ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στου βοριά το μπαλκονάκι

ώρες μένεις μοναχή.

Από κάτου το περβόλι

μες στου δάκριου τη βροχή.

"Ω !αδερφά μου εσείς δεντράκια,

της φουρτούνας τη βουή

θε να νιώθετε από τώρα

και του αγέρα την πνοή.

Πιά δεν είμαι εγώ η παιδούλα

που μεθούσεν όλη η γη

μες τ ' αθώα χαμόγελά μου

κ' είμουνα χαράς πηγή.

Πιά δεν είμαι γω η γλυκειά σας

που την κάθεν αυγινή

έφερνά σας με το φως μου

άνοιξη παντοτινή.

"...Κάποιο δείλι θαμπωμένο

που όλα κάναν προσευκή,

άξαφν' άστραψε η ματιά μου.

Αχ ποιός διάβηκε απο κεί ;

Αχ ποιός διάβηκε απο πέρα

πα στη λάμψη τη χρυσή;

Ήλιος είσουν ή φεγγάρι

αγγελόμορφέ μου εσύ;

Πάει κατόπι σου η πνοή μου

και μου σέρνει τη ζωή

Ω: πως δέρνεστε δεντράκια

στης φουρτούνας τη βουή!"

Στου βοριά το μπαλκονάκι

ώρες μένεις μοναχή,

με το βλέμα σου στα πέρα

με τα δάκρια σου βροχή

Τι κι αν η καρδιά στενάζει;

Τι κι αν η ψυχή πονεί;

Συ προσμένεις και προσμένεις.

Ω ιστορία παντοτινή !

ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ (1882-1958)

(Από τη συλλογή ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ακούστε και τον ανάλογο δημοτικό σκοπό http://www.youtube.com/watch?v=13rlUD8eu7o