Η συμφορά βάφεται την αυγή
στη γέφυρα κάποιου ναυαγοσωστικού
και στην όψη των ανθρώπων
τη στιγμή που θα μιλήσουν.
Η γη με τις τσέπες γεμάτες βότσαλα
φερμένα από το κύμα της παλίρροιας,
ορκίζεται στους ουρανούς
πως απαρνήθηκε τον άνθρωπο.
Κι ο άνθρωπος βλέπει μόνο φλούδες ρυπαρές,
ανόσια συντρίμμια από σκεβρωμένα προσωπεία
κι αποφασίζει να λυτρωθεί από τη Μνήμη
μητέρα των Μουσών.
FRANCIS PONGE
(Από τη συλλογή "Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ" ) - μετ. Χριστόφορος Λιοντάκης
No comments:
Post a Comment