ΟΙ ΖΗΤΙΑΝΟΙ

Κάποτε χτύπησε την πόρτα μου ο Θεός

σαν το ζητιάνο, με ντουρβά και με μπαστούνι.

Θαρείς και είχε κοιμηθεί απάνω σ΄άχερα

κ' ευώδιαζε σαν κάμπος του Ιούνη.

Στάθηκε στο κατώφλι μου και με παρακαλούσε.

Εκείνο τον καιρό είμουν μικρόψυχος

γιατ' είχα πράγματα πολλά και τιποτένια:

μαύρο κουστούμι , γιακά κολαριστό, βιβλία δερματόδετα,

κι έτσι που είμουνα χορτάτος

με έτρωγε στα σοβαρά η έγνια

τι ΄ναι καλύτερο: να ζει κανείς ή να πεθαίνει.

Τίποτα δεν του έδοσα - δεν είχα χέρια.

Μονάχα ντράπηκα πολύ

σαν είδα τα μάτια του

γαλάζια απ' τη δύση ως την ανατολή,

ο Θεός έφυγε,

μα η πόρτα έμεινε ανοιχτή

και μ΄έσυρε κάποια φορά και μένα,

δίχως κολλάρο και βιβλία στα ξένα.

Για το ταξίδι μούδωσε ένα δισάκι,

ένα γέλιο παιδιάστικο,

πένθη πολλά και προσβολές στο μπογαλάκι

και μιά ασημένια ανάμνηση απ' τη μανούλα.

Τώρα στην πόλη τριγυρνώ και το Θεό γυρεύω.

Ξέρω, περνάει από δω μ' ένα μπαστούνι και ντουρβά

Κάποτε θ' ανταμώσουμε

μα δε θα υποφέρω πιά

γιατί δεν έχω απάνω μου τίποτα τιποτένιο.

Μαζί του θα με πάρει. Θα σταθούμε στη γωνιά,

καταμεσίς στον ήλιο, με το σκούφο στα χέρια.

"Λίγη αγάπη, Χριστιανοί, σας ικετεύουμε -

ανοίξτε την καρδιά σας!"

JIRI WOLKER (1900-1924)

Μετάφραση Ντίνος Χριστιανόπουλος - Κάρολος Τσίζεκ "ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ" (Πρωτοχρονιά 1959)