ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΧ.ΠΑΡΑΣΧΟΥ

Ακρόπολις 4/11/1883

Μεθ’ υπερηφανείας ανακοινούμεν εις τους ημετέρους αναγνώστας ανέκδοτον ποίημα του Αχιλλέως Παράσχου , περιελθόν εις γνώσιν μας. Το ποίημα δεν εγράφη δια στίχων, ουδέ καν εγράφη , και όμως μοσχοβολεί την ωραιοτέραν ποίησιν. Είνε δε το εξής : Ο Εθνικός ημών ποιητής προσεκλήθη εν Βουκουρεστίω υπό του βαθυπλούτου Ρωμούνου πρίγκιπος Σούτσου εις πολυτελέστατον γεύμα . Μετά το τέλος του γεύματος προσήνεγκεν εις τον ποιητήν ο πρίγγιψ ως ενθύμηση την εικόνα του , της οποίας το πλαίσιον απετέλουν 10.000 φράγκων . Αλλ’ ο Αχιλλεύς Παράσχος επέστρεψε τω δωρητή το χρυσίον , κρατήσας ως μόνον χρυσόν την εικόνα, διότι είπεν, αν και είναι ποιητής και υπόκειται εις ανάγκας , γνωρίζει να αγαπά τους φίλους και άνευ συμφέροντος

ΑΧΙΝΟΣ

Την ποίηση, αν δεν υποχωρεί,
μπορείς να τη βιάσεις,
δεν είναι δα πρωτόβγαλτη παρθένα
έχει ασκηθεί στην πονηριά και την υποκρισία.
Χρόνια και χρόνια σου ορκιζόταν
αιώνια πίστη κι αφοσίωση
καταβροχθίζοντας κομμάτια απ' τη ζωή σου
για μιά παραίσθηση, για μιά παραφορά,
που τελικά κατέληγε σε κλάμα...
Και τώρα
τάχα δε σ' αναγνωρίζει...
Σε προσπερνά γυρνώντας το κεφάλι,
με αμούστακα αγοράκια χαριεντίζεται,
ανύποπτες παιδούλες ξεμυαλίζει -
Ου να χαθεί ! Δε θα της κάνω το χατήρι,
δε θα την πιάσω απ' τα μαλλιά,
το αραχνούφαντό της δε θα σκίσω...
Ξέρω το βρίσκεται απο κάτω,
τί ματαιότης εγκοσμίων σαρκάζει,
ποιά τρύπα καιροφυλακτεί
-ένδοξους κι άδοξους, μεγάλους και μικρούς -
σαν μαύρος αχινός
να μας ρουφήξει.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
"ΑΛΜΠΟΥΜ ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΩΝ"