αποσπάσματα από το μυθιστόρημα σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη
* Ο έρωτας , πίστευε εκείνη, θα φτανε ξάφνου με μεγάλες λαμπρότητες και λάμψεις - θύελλα τ' ουρανού που πέφτει επάνω στη ζωή, την αναποδογυρίζει, ξεριζώνει τις θελήσεις σαν τα φύλλα και παρασύρει στην άβυσσο ολάκερη την καρδιά. Δεν ήξερε πως επάνω στο λιακωτό των σπιτιών η βροχή κάνει λίμνες, όταν τα τρυπητά του νερού είναι βουλωμένα, κι έτσι έμεινε αναπαυμένη, όταν γρήγορα ανακάλυψε ένα ράγισμα στον τοίχο ....
* Δε φαινόταν πως περνούσε τη ζωή μόλις αγγίζοντάς την, και πως είχε στο μέτωπο το αόριστο σημάδι κάποιου υψηλού προορισμού; Ήταν τόσο λυπημένη και τόσο ατάραχη, τόσο γλυκιά και τόσο επιφυλακτική και μετρημένη, που αισθανόταν κανείς κοντά της μια κρύα γοητεία, όπως ανατριχιάζει μέσα στις εκκλησίες, κάτω από το άρωμα των λουλουδιών που ανακατώνεται με το κρύο που δίνουν τα μάρμαρα ...
* Η οικιακή μετριότητα την έσπρωχνε σε φαντασίες πολυτέλειας, η συζυγική αγάπη σε πάθος μοιχείας... ανοιγόταν μέσα στην ψυχή της ένα αόριστο βάραθρο , γεμάτο σκοτάδι
* Το υπόλευκο φως των τζαμιών λιγόστευε σιγά με κυματισμούς. Τα έπιπλα στη θέση τους φαίνονταν σαν να γίνονταν πιό ακίνητα και σαν να χάνονταν μέσα στη σκιά, όπως μέσα σ' ένα σκοτεινό ωκεανό. Το τζάκι ήταν σβησμένο, το ρολόι χτυπούσε πάντα, και η Έμμα αόριστα θαύμαζε αυτή τη γαλήνη των πραγμάτων, ενώ μέσα της βρισκόταν τόση ταραχή
No comments:
Post a Comment