(Κυπαρίσσι)

Είμαι το κυπαρίσσι
Στου γκρεμού την άκρη
Με πότιζε μια βρύση
Το κρυφό μου δάκρι

Στέρεψε το δάκρι
Στέρεψε κι η βρύση
Ξερό το κυπαρίσσι
Στου γκρεμού την άκρη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΗΣ (1871-1952)

ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΑΚΙ

Το πράσινο αδερφέ μου κυπαρίσσι
που στης αυλής εφύτεψες τη μέση
το μάτι μου θερμά, τώχει αγαπήσει
κι όλη η ψυχή μου απάνω του έχει πέσει.

Πέρσυ η λιγνή κορφή του είχε μπορέσει
στο μέτωπο απαλά να με φιλήσει
ψηλότερη είναι εφέτο, μ’ έχει αφήσει
και πάει κορώνα τ’ άστρα να φορέσει…

Κι όταν για μένα έρθη ο καιρός οπού όντας
παραδομένος άτολμα στα χρόνια
φιλί δε θα προσμένω ούτε και χάδι,

θα χωριστούμε πλέον μια μέρα αιώνια:
Εκειό θα πάη το φώς αποζητώντας

κι εγώ θα κατεβαίνω στο σκοτάδι

Στέφανος Δάφνης (1882-1947)