ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΟΝΟ - ATTILA JOZSEF

Ο στίχος μου έναν αναγνώστη μόνο θέλει,

Μονάχα αυτόν που μ' αγαπάει και με γνωρίζει,

Αυτόν που ενώ μέσα στο τίποτε αρμενίζει

Σα μάντης ξέρει ό,τι μες στ' αύριο ανατέλλει.

Γιατί η σιωπή παρουσιάστη στα όνειρά του

Συχνά μ' ανθρώπινη μορφή, κ΄εκεί στα βάθη,

Πλάι-πλάι η τίγρις και το τρυφερούλι ελάφι

Αργοπορούνε πότε πότε στην καρδιά του.

Από τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Attila Jozsef (σε απόδοση ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)

ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΟΝΕΙΡΟ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Δεν ξέρω - λέει - γιατί τούτες τις μέρες διαρκώς ονειρεύομαι

μια βρώμικη Ψαραγορά γεμάτη εντόσθια ψαριών και ξερά λέπια.

Στους πάγκους κάθονται γέροι και γριές κι αλλήθωρα κορίτσια

κρατώντας μακριά κομπολόγια που σέρνονται στις μαύρες πλάκες

χωρίς καθόλου να κροτούν μέσα σ' αυτό το μισοσκόταδο,

κάτω απ' την καπνισμένη γυάλινη στέγη. Μα το πιό παράξενο

είναι που δεν πουλάνε ψάρια, αλλά κλουβιά με παπαγάλους,

πολύχρωμούς εκκεντρικούς παπαγάλους, πράσινους, κόκκινους, γαλάζιους,

πορτοκαλένιους ή μενεξεδένιους. Ένας από δαύτους

πέταξε, κάθησε στον ώμο μου κι' είπε στ' αυτί μου "σκατά"

Από τη συλλογή "ΑΡΓΑ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ- ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ"