Θάλασσα, που κυμάτιζες στο βάθος του χειμώνα,
με του βυθού τα είδωλα και τ' ουρανού στο τζάμι!
Την ώρα που σ’ αγκάλιαζα των ίσκιων ανεμώνα
μέσα στα φύκια , τρομερό, βουτούσε το πλοκάμι.
Γυμνοί να δρασκελίσουμε την πύλη με το φως:
Θαύμα ζωής π’ ανάβλυζε κατάλευκο σεντόνι.
Ποιο σχήμα πήρες; Ποιος χυμός σε πότισε στιφός;
Ποιος άγγελος μ’ ένα μικρό κρίνο σ’ αποθεώνει;
με του βυθού τα είδωλα και τ' ουρανού στο τζάμι!
Την ώρα που σ’ αγκάλιαζα των ίσκιων ανεμώνα
μέσα στα φύκια , τρομερό, βουτούσε το πλοκάμι.
Γυμνοί να δρασκελίσουμε την πύλη με το φως:
Θαύμα ζωής π’ ανάβλυζε κατάλευκο σεντόνι.
Ποιο σχήμα πήρες; Ποιος χυμός σε πότισε στιφός;
Ποιος άγγελος μ’ ένα μικρό κρίνο σ’ αποθεώνει;
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Ο πίνακας είναι έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco)
1 comment:
Τα σέβη μου, Γιώργο...
Βολκώφ
Post a Comment