"Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος πώς δύναται
γεννηθήναι άνθρωπος γέρων ών;"
Ιωάννης Γ΄ 4
Μέρα του Μάη. Στη θάλασσα, στο φως
και στους ανθούς να λιώνει το κορμί μου,
πνεύμα να γίνεται κι ο σπόρος ο κρυφός
και ν' απαντά στην απορία του Νικοδήμου
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Από τη συλλογή "ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ" (1997)
5 comments:
Αυτά γράφεις Weaver και μετά άντε να βρούμε φτερά για να πετάξουμε...
δυνατοί στίχοι
καλησπέρα
Ωραίο ποίημα. Ανάλογο στίχο έχει γράψει νομίζω και η Dickinson (η Έμιλυ όχι η Αντζι) "και η απορία του Νικοδήμου βρίσκει την ετήσια απάντησή της"
αχ,αχ,
αυτός ο Μάης
περάστε απ' τα μέρη μας
σήμερα
το παρόν είναι επίσημη πρόσκληση
Η θάλασσα, πηγή νεότητας, δεν σε προδίδει ποτέ. Μόνο στην αγκαλιά της παραμένουμε πάντα παιδιά.
Καλημέρα.
@ natalia : θα αισθανθείτε Ναταλία , να σας "φυτρώνουν τα φτερά , τα πρωτινά , τα μεγάλα", όπως έγραφε κι ο Παλαμάς . Αν δεν τα έχετε ήδη...
@ smokecolumn: Ευχαριστώ. Προφανώς κι εσείς προτιμάτε την Αντζι απο την Εμιλυ :)) Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε !!
@ αλέκτωρ: Είστε το τελευταίο κοκκόρι που λαλείτε. Τα άλλα " μέσα τσ δίσεκτα ετούτα χρόνια / τα κοκκόρια που που λαλούν είναι καπόνια"
@ ellinida: Να σαι καλά και να χαίρεσαι καθημερινά τη θάλασσα Εβίνα. Γιατί εμείς στη μέση του κάμπου , μόνο στα όνειρά μας τη βλέπουμε ...
Post a Comment