«Η ιστορία είναι ένας εφιάλτης απ’ τον οποίο προσπαθούμενα ξυπνήσουμε» James Joyce
Είναι μόνος στο δωμάτιο. Έξω βρέχει. Έχουν θολώσει τα τζάμια. Διαβάζει το «Κιβώτιο» . Θυμάται….. Χαμένοι φίλοι – μυστική τ’ ονείρου του πατρίδα – συχνά του γνέφουνε απ’ το πυκνό σκοτάδι, του θρήνου τους την πίκρα να γευτεί στην άβυσσο του πόνου και του χρόνου. Σκούζει στα δέντρα ο άνεμος.
Λυγμοί του ζώου :
Πάροικος εγώ ειμί
Στάχτη και σκόνη.
Δεν αντέχει . Ποτέ δεν παραδέχτηκε την ήττα. Σηκώνεται αργά. Με το δάχτυλο υγρό γράφει στο γυαλί «Venceremos»
Γ . Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
1 comment:
Στο Υπέροχο "VENCEREMOS"
- Αλήθεια πόσοι νέοι θα το καταλάβουν; -
καταθέτω, αντί για σχόλιο,
το Δάσκαλο
Νομίζω θα σου αρέσει
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Τον θυμάμαι
Πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι
Όταν άδειαζε τα ρούχα της εξορίας
Τη γέμιζε φανέλες κάλτσες και πουκάμισα
Δοσατζής στις γειτονιές της Αθήνας
Τους άγιους της γενιάς του
Με μια βαλίτσα στο χέρι
Πρέπει να τους ζωγραφίζουν
Post a Comment