ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ι

Το πρωινό μουντό, παλιό το σπίτι.
Στο ρημαγμένο κήπο τα πουλιά
κοιτάζουν τις αράχνες του φεγγίτη,
σωπαίνουν και βουλιάζουν στη φωλιά.

Θυμάσαι : το παιδάκι στο σκοτάδι
που τρόμαζαν τις νύχτες τα φτερά.
Γυρεύεις κάποιο γνώριμο σημάδι.
Τι σέρπει μες στα φύλλα τα ξερά;


ΙΙ

Το μονοπάτι πάει για τ΄ ακρωτήρι
μεσ' από σκίνα και χαμόκλαδα ξερά.
Σκορπά το φως χρυσάφι στα νερά,
στα μάτια ξεχειλίζει το ποτήρι.

Σα να' χε ζήσει - χρόνια περασμένα-
Ξαναθυμάται - τ' όραμα θολό- :
Ελιές στο λόφο, βάρκες στο γιαλό,

τ' αντικρινά βουνά μισοσβησμένα…

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

(Από τη συλλογή "ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ")