ΙΣΩΣ

Ίσως μια μέρα ξαναγεννηθώ. Να μάθω ανάγνωση, συλλαβίζοντας το φως στα φύλλα της ελιάς, γραφή με τα χνάρια των γλάρων στην υγρήν άμμο. Να παραβγαίνω τον άνεμο, τρέχοντας σε χιονισμένους δρόμους. Να ερωτευτώ με την τρέλα τ’ αηδονιού στο δάσος της άνοιξης. Να παλεύω με την ορμή του ποταμού στα στενά των βράχων. Και τέλος να βρω την γαλήνη των κάμπων στο μενεξεδένιο δειλινό.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ

Βιτρίνες , πολλαπλοί καθρέφτες,
ασταφτερές οθόνες... Είδωλα σκιών.
Ανάστροφος , γυάλινος κόσμος.
Αντίκρυ σου στέκεται, ποιητή,
ο Γολιάθ των αιώνων.
Τίναξε τον στίχο σου,
την πέτρα της σφεντόνας...

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Λάσπη γυμνή στο φώς.
Σιγά- σιγά άρχισα να βλέπω.
Φρίκη των οραμάτων
στο κρύσταλλο των νερών…
Βήματα στο δειλινό,
θυμωμένες φωνές:
«Ιδού Αδάμ γέγονεν
ως είς εξ ημών»
Ο Πανάρχαιος Μόνος,
κάτοικος του ονείρου
με ζητούσε.
Βυθίστηκα στα φύλλα,
στη θλίψη των αρωμάτων.
Αρνήθηκα τα δώρα του,
την αυταπάτη της γλώσσας…
Η έρημος με καλούσε.
Στον άδειο κήπο
έμεινε να σαπίζει
το δαγκωμένο μήλο.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΔΝΟΦΕΡΟΝ ΥΔΩΡ (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ...)

1. Φίλου γαρ εχθρά μοι ....μέλαιν΄ Αρά

ξηροίς άκλαυτος όμμασιν προσιζάνει

λέγουσα κέρδος πρότερον υστέρου μόρου...

ΑΙΣΧΥΛΟΣ "ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ" (στίχοι 695-697)

2. πλάσματα πηλού ......άνδρες εικελόνειροι

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ "ΟΡΝΙΘΕΣ" (στίχοι 685 -690)

3. Κήρυξ , τίπτε δε μοι παίς οίχεται ; ΟΔΥΣΣΕΙΑ Δ 707

4. άχος....θυμοφθόρον ΟΔΥΣΣΕΙΑ Δ 716

5. τέκνον εμόν, πως ήλθες υπό ζόφον ηερόεντα

ζωός εών ΟΔΥΣΣΕΙΑ Λ 155-156

6. ψυχή δ' ηυτ΄όνειρος αποπταμένη πεπότηται

ΟΔΥΣΣΕΙΑ Λ 222

7. και τω νήδυμος ύπνος επί βλεφάροιριν έπιπτεν

νήγρετος ήδιστος, θανάτου άγχιστα εοικώς

ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ν 79-80

8. Ειδώλων δε πλέον πρόθυρον, πλείη δε και αυλή

ιεμένων ερεβόσδε υπό ζόφον

ΟΔΥΣΣΕΙΑ Υ 355-356

9. οίη περ φύλλων γενεή ΙΛΙΑΔΑ Ζ 146

10. κρήνη μελάνυδρος .....δνοφερόν ύδωρ ΙΛΙΑΔΑ Ι 14-15