Ι
Κρατώντας το νήμα μιας λέξης
πλανήθηκα στο λαβύρινθο των ονείρων,
γυρεύοντας να σκοτώσω το Τέρας.
Στους άδειους διαδρόμους,
στις αυστηρές κάμαρες,
στις σκοτεινές σκάλες
στις γωνιές με τις σβησμένες στάχτες
μ’ ακολουθούσε η σκιά σου , αμίλητη.
Σ’ αντίκρυσα στον καθρέφτη.
Μια στιγμή πριν την αυγή ψιθύρισες:
«Τι τους νοιάζει τους νεκρούς ο πετεινός;
Τι τους νοιάζει τους νεκρούς η μέρα;»
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment