Thursday, March 22, 2007

ΕΣΠΕΡΟΣ

Έχει φύγει, Έσπερε, κι η μέρα,
πέφτει απαλά δροσούλα σιωπηλή.
Ένα δάκρυ τώρα στα λουλούδια
κι ο ουρανός μέσα σε σένα ζεί!

Έσπερε , το βραδάκι, τρυφερό,
που απαλά γύρω μας πέφτει και γλυκά
είναι σαν την ανάσα ενός παιδιού,
όταν η μέρα τη νύχτα συναντά !

Έσπερε κι ο κλεισμένος ο ανθός
σε μουσκεμένο χώμα θα κοιμάται.
Δροσούλα πέφτει σιωπηλή βροχή,
και γύρω του ανασαίνει ο ουρανός.

Έσπερε, το φως σου σπιθηρίζει,
στο μπλάβο τ' ουρανού χαμογελά
και στο δρόμο του λέει ο διαβάτης
πως πρέπει τη γη να συχωρά!

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
(Πάνω στο ποίημα του John Clare (1793-1864) HESPERUS)

3 comments:

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Πολύ τρυφερό
Μου άρεσε πολύ και η κραυγή, στο προηγούμενο ποστ και την επαναλαμβάνω μαζί σου:

«Το σώμα μου είναι τούτο το βιβλίο.
Λάβετε ,φάγετε, άβυσσοι, ώρες, χώμα »

μαριάννα said...

Εξαιρετική επιλογή και όπως πάντα άψογη δουλειά.
Τον John Clare τον λάτρεψα από το First Love που είναι από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα. Μήπως το έχεις δουλέψει; Αυτό το ποίημα θυμίζει πάρα πολύ Σαπφώ. Λες να είχε επηρεαστεί από εκείνην ο ποιητής; Ή απλά ο έρωτας εκμαιεύει περίπου τα ίδια λόγια;
Η Σαπφώ για τον Αλκαίο έγραψε:

γιατι μολις σε δω για μια στιγμη,
δεν μπορω πια να αρθρωσω λεξη:
αλλά η γλωσσα μου γινεται κομματια και,
κατω απο το δερμα μου,
γλιστραει αποτομα μια λεπτη φωτια:
τα ματια μου χανουν το βλεμμα τους,
τ' αυτια μου βουΐζουν,
ο ιδρωτας αυλακωνει το κορμι μου,
ενα ριγος με κυριευει συγκορμη'
γινομαι πιο χλωμη κι απ' τη χλοη και,
λιγο ακομη,
θα 'λεγα πως πεθαινω.

Σαπφώ

Και ο John Clare στο First Love

[...]My face turned pale as deadly pale.
My legs refused to walk away,
And when she looked, what could I ail?
My life and all seemed turned to clay.

And then my blood rushed to my face
And took my eyesight quite away,
The trees and bushes round the place
Seemed midnight at noonday.
I could not see a single thing,
Words from my eyes did start --
They spoke as chords do from the string,
And blood burnt round my heart[...]

Δεν μοιάζουν πολύ αυτά τα δύο;
Να 'σαι καλά Γουίβερ που μας ταξιδεύεις με τις επιλογές σου. Με γύρισες χρόνια πίσω...

Weaver said...

Ευχαριστώ φίλοι μου.
@ Γητ : Ευχαριστώ για τους ωραίους στίχους του John Clare και την προφανή αναλογία τους με τους στίχους της Σαπφούς.
Δεν τους έχω δουλέψει. Θα το επιχειρήσω όμως...