1. Βλέμμα της πέτρας:
Στην άδεια προκυμαία
μες στην ομίχλη
2. Λευκά. Στης μνήμης
ακροβατούν τους βράχους:
Θαλασσοπούλια
3. Στην υγρήν άμμο
η μέρα σπαραγμένη.
Αδύναμο φως
4. Βρεγμένα φώτα.
Στα κάτασπρα βότσαλα
κύμα της ψυχής
5. Στην υγρήν άμμο
βήματα που σβήνονται.
Ο φεύγων χρόνος
6. Φωνές των γλάρων.
Η πέτρα γυμνή στο φώς,
κάθετη μοίρα
7. Ρυθμός της νύχτας
Στον ατράνταχτο βράχο
ήχος κυμάτων
8. Ήχος κυμάτων:
Χρόνος ακατάσχετος
το μέγα μαύρο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Ακροθαλασσιά
με άσπρα βότσαλα και
μαύρα μου ξέφτια.
Καλησπέρα φίλε Γιώργο!
Μυρισε θάλασσα και ξερά φύκια ....
Μμμμμ!
"Θάλασσα να `ναι κι αρμαθιές
φικιάδα και βυθούς
το ζωντανό
το κύμα να μου φέρνει
μες στο δωμάτιο το παλιό
να στάζουν τα παράθυρα
λιγνή εποχή
φιλιά τελειωμένα..."
Καληνύχτα ,ανυφαντή μας
@vorias: Φίλε μου Θοδωρή , πολύτιμο το αντίδωρό σου
@ χάρυβδιςς : Θα περάσω απ' τα στενά σας κι ας με ρουφήξει η δύναμη του στίχου σας
@ sokratis xenos : Τα γλαροπούλια σ αφουγκράζονται γλυκό αηδόνι...
Post a Comment