ΡΩΓΜΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

"Πάσα σάρξ ως ιμάτιον παλαιούται" Σοφία Σειράχ Δ 17-18

Δική μας είναι μόνον η στιγμή,
σώμα , της ηδονής και της οδύνης,
ακέφαλο κορμί που δεν αφήνεις
να σπάσουν των αισθήσεων οι φραγμοί !

Μα κάποτε στου χρόνου τη ρωγμή,
στο φώς κάποιας αδύναμης σελήνης
φυτρώνουν τα φτερά σου και προδίνεις
τη γή, που κυβερνούν οι στεναγμοί.

Και πάν' απ' της αβύσσου τα νερά
και τα γυμνά κρανία που σαπίζουν
-σα φάσματα δαιμόνων π' απελπίζουν-
μορφές σ' ακολουθούνε φθονερά.

Του χρόνου το μαρτύριο δεν τελειώνει
στη σάρκα μας, το ρούχο που παλιώνει.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
(Από τη συλλογή "ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ")

Ο πίνακας είναι του Αγγλου ζωγράφου John Turner (1775-1851)