Μνήμη Γ.Α. (1885-1936)
Τ' όνομά σου στα αρχεία της νήσου Έλλις . Τσεκούρι , π' αντηχεί στα δάση του Νέου Κόσμου. Ξιφήρης καλπασμός θανάτου στον κάμπο του Κιλκίς με τ' άλογο του γκρεμισμένου χρόνου. Σπασμένα κόκκαλα , βαλσαμωμένες λέξεις....
Κι έπειτα, το ακούραστο μαύρο. Βρέφη που χάνονται , λύτρα του πόνου.... "Τι δώη άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;"
Κούπα που τσάκισες χωρίς να κρατήσεις μιά σταγόνα χαράς! Κι ο τάφος να μήν είναι πουθενά...
Ό,τι έχει μείνει απο σένα είναι τούτο το παλιό ρολόι , με τα εγγλέζικα γράμματα. Ό,τι έχει μείνει απο σένα είναι τ' όνομά μου. Γεώργιος. Παρωνύμιον: Σουλιώτης. Ιθαγενής της Μοίρας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Έχεις με τις λέξεις φύγει μακριά
κνήμη της μνήμης, ακολολουθούμε όσο μπορούμε
Κατά πόδας
Παρ΄ όλο που αγνοώ πολλά από αυτά που θα έκαναν το ποίημα πιο βατό,ένοιωσα τη συγκίνηση που κρύβει.
είναι όμορφο.
Καλησπέρα
Καλό μήνα! Να 'ναι λουλουδιασμένος και μοσχοβολιστός, όπως οι όμορφοι στίχοι των αγαπημένων μας ποιητών!
Και το τραγούδι σου; Λίγο το έχεις;
Γιώργο, σεφεριστής σπουδαίος
μα και βαθιά δικό σου τ όνομα
Post a Comment