Επειδή, φίλε μου, γνωρίζεις καλύτερα από μένα , πως ο Χρίστος Βαλαβανίδης , είναι και ποιητής ..... Πλημμυρίζει η φωνή σαν αίμα το λαιμό
και μέσα στο μυαλό χτυπιέται η σκέψη
μια μουσική τριγύρω έχει θεριέψει
μ΄ένα ρυθμό που μας πηγαίνει στο χαμό.
Χτυπιέται η σκέψη, πάει μα δε μπορεί να βγεί
έξω κυκλοφορούνε μασκοφόροι
για χάρη μας κάποιοι ξύπνοι εμπόροι
μέσα στη νύχτα παζαρεύουν την αυγή.
Η δική μας μουσική είναι κρυφή
ό,τι κερδίσαμε, λίγη υγρασία.
Λόφοι με κυπαρίσσια στην κορφή.
Μέσα σε τέτοια τυμπανοκρουσία
κλείνουμε τ' αυτιά. Σ' αυτά τα σάπια χρόνια
τα κοκκόρια που λαλούν είναι καπόνια .
3 comments:
Αυτός δεν γύρευε με τα πόδια στις Ινδίες, μια κόλαση με σάρκα και οστά;
Ω Ναι, τότε που αρνήθηκε ο φακίρης να μας πει τη μοίρα και μας πέταξε πέρα το χέρι. Αλλά αυτό είναι μιά άλλη ιστορία, θα την διηγηθούμε αργότερα
Την καλημέρα μου!
Post a Comment