Έζησα με της φυγής τη δίψα. Άδειασα την κούπα των στίχων. Τώρα που σβήνει ο πυρετός του αίματος και χάνεται η τρεμούλα των ταμπούρλων, γυρεύω - κάθε αυγή- τα ίχνη της πεταλούδας, τις στάχτες της αγάπης. Να μείνω άφωνος , σαν την πέτρα, στο σπλαχνικό χορτάρι. Γέρικο τζιτζίκι σε φθαρμένο φύλλο. Κάτι περνά πετώντας....Θάνατος δεν υπάρχει.
Γ.Κ.ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
5 comments:
Πολυ ομορφο...
Τις καλησπερες μου...
Το δικό σου πέταγμα της πεταλούδας είναι ζωγραφισμένο στα γραπτά σου. Κι όσο ζωγραφίζεις, θάνατος δεν υπάρχει.
Σου στέλνω- αν τα καταφέρω- και ένα τζιτζίκι που αλλάζει δέρμα
http://users.sch.gr/karamitsos/images/Neotzitziki.jpg
Καλημέρα
Σαν ραψωδος σε χωρικο πρασινου .
Ξεχνιεμαι απο την μελαγχολια της στασης .
Και δεν αρμοζει κανενα σχολιο σ αυτη τη νηνεμια χρωματων και ηχων
Μονο ενα παντα ταπεινο βλεμα στελνω για να διπλωσει αυτη τη σταση -αποσταση
Ιωαννα
@ πρέζα tv: Ευχαριστώ
@ τίποτα: Μ ευφραίνει ο λόγος σου, σαν το νερό που ευφραίνει το πλατάνι
@ τάσος ν. καραμήτσος: Τζιτζίκια που αλλάζουμε δέρμα κι εμείς Τάσο. Βλέπω, το νιώθεις καλά κι εσύ το ίδιο
@ jo-anna : Ευχαριστώ για το περίσσευμα της καρδιάς σου καλή μου JO-ANNA - Αυγή που την υμνεί ο Τιθωνός (τζιτζίκι)
Post a Comment