ΑΠΟΚΑΡΑΔΟΚΙΑ

Στα φύλλα με τις λέξεις να κρυφτώ,
πάλι τυφλή και μαύρη νυχτερίδα.
Σωπαίνουν τα πουλιά στην καταιγίδα.
Κλάμα τ’ ανέμου ….Παραμιλητό.

Ποιος έκαψε της μοίρας το γραφτό;
Ποιος έσπασε την έβδομη σφραγίδα;
Δεν έμεινε στη γη μια προσωπίδα
να κρύψει της αράχνης τον ιστό;

Ω! Μίλα των ονείρων μου πηγή!
Το μαραμένο πότισε στεφάνι!

- Αίνιγμα με των στίχων την κραυγή
και χόρτο που προσμένεις το δρεπάνι:
Θα δεις στους φωτοκήπους την αυγή
τον άγγελο, που ξέχασες, να φτάνει.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ