ΑΓΟΝΗ ΩΡΑ

Είμαι τόσο μοναχός…
Σχεδόν φτωχός
Τρέχουνε τα δάκρυά μου,
κόμποι χάμου.
Μπρός μου εν’ άστρο τρεμοπαίζει
κερωμένο στο τραπέζι.
Πλάθω ένα δειλό τραγούδι
Απαλό , λεπτό σαν χνούδι.
Μ’ έχουνε μ’ αυτό γελάσει
κι είμαι ολόμονος στην πλάση.

Arpad Toth (1886-1928)
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΟΥΓΓΡΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ( αποδ. Κ. Ασημακόπουλος)