Monday, February 11, 2008

ΟΙ ΘΕΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ (ΙΙΙ)




Συχνά παραμιλώντας
ο μεθυσμένος άνεμος
-μισθοφόρος της νύχτας-
ψελλίζει ονόματα,
αναρίθμητες λέξεις.
Φωτίζεται το χώμα.
Τρελό πουλί της μνήμης
βυθίζει το ράμφος του
στις σχισμές των ουρανών.
Χάνονται οι λυγμοί .
Η λύπη μου σαρκάζει…
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

2 comments:

Natalia said...

πολύ καλό

συνέχισε το...

μαριάννα said...

Υπέροχο Γιώργο! Υπέροχο!