ΟΙ ΘΕΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ (ΙΙΙ)

Συχνά παραμιλώντας
ο μεθυσμένος άνεμος
-μισθοφόρος της νύχτας-
ψελλίζει ονόματα,
αναρίθμητες λέξεις.
Φωτίζεται το χώμα.
Τρελό πουλί της μνήμης
βυθίζει το ράμφος του
στις σχισμές των ουρανών.
Χάνονται οι λυγμοί .
Η λύπη μου σαρκάζει…

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ