ΑΠΟΓΕΜΜΑΤΙΝΗ

Βρέχει – και κάν’ η φύσις
Ήχους τόσο γλυκούς
Το διάβασμα ν’ αφήσης
και να σταθής ν’ ακούς

Στις σκάλες, στο περβόλι,
στο γύρο της φραγής
βρέχει γλυκά – και σ’ όλη
τη χώρα και τη γης.

Βρέχει στα παραμύθια
κ’ εκείθε έχουν ερθεί
οι μάγοι οι αγαθοί
με τ’ άσπρα γένεια πλήθεια

Βρέχει στα παραμύθια…
κ’ εκείθε αργοφυσά
τ’ αγέρι , από δασά
θάμνα και κουφολίθια.

Βρέχει – και ξέρει η φύσις
Νότες τόσο γλυκές,
Το φύλλο να τσακίσης
με τις στιχουργικές.

Στης λάσπης τ’ άκρο χείλος
λοξός και σερπετός
διαβαίνει ο περιττός
της γειτονιάς ο σκύλλος

και του περιβολάρη
η σούστα ουδ’ αντηχεί:
σα νάναι σε σφουγγάρι
βουλιάζουν οι τροχοί.

Απάνω σε βιτρίνα
γραμμένα στα γυαλιά,
ξεπλένονται τα κρίνα
και τα τριανταφυλλιά,

μα έχει η πνοή φερμένα,
του κάμπου , μακρυνά,
όλα τ’ αληθινά
τα φύτρα χορτασμένα!

Τέλλος Άγρας (1899-1944)
από τη συλλογή του "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ"