Μάτια σβηστά, σκυφτή και ζαρωμένη,
με το σκισμένο στις πλάτες το μαντήλι,
την είδα σ’ ερημόκκλησο να μπαίνει
και του Χριστού ν’ ανάβει το καντήλι.
Και λες που η θεία μορφή την ανασταίνει
τ’ αχνόλευκό της, να , σαλεύει , χείλι
και προσευχή θερμή , απ’ το στήθος βγαίνει.
Σαν θύμιζαν τα νιάτα της Απρίλη
στου έρωτα κάθε βράδι την αγκάλη
πουλούσε τα πολλά τρανά της κάλλη.
Στο δρόμο τώρα ερείπιο τριγυρίζει.
Να την κυττάζει πια κανείς δε γέρνει
Μα αυτή, που ο πόθος του κορμιού τη δέρνει
με το σκισμένο στις πλάτες το μαντήλι,
την είδα σ’ ερημόκκλησο να μπαίνει
και του Χριστού ν’ ανάβει το καντήλι.
Και λες που η θεία μορφή την ανασταίνει
τ’ αχνόλευκό της, να , σαλεύει , χείλι
και προσευχή θερμή , απ’ το στήθος βγαίνει.
Σαν θύμιζαν τα νιάτα της Απρίλη
στου έρωτα κάθε βράδι την αγκάλη
πουλούσε τα πολλά τρανά της κάλλη.
Στο δρόμο τώρα ερείπιο τριγυρίζει.
Να την κυττάζει πια κανείς δε γέρνει
Μα αυτή, που ο πόθος του κορμιού τη δέρνει
αγάπης λόγια στο Χριστό χαρίζει
ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝΤΡΙΝΟΥ (1879-1974)
Η Ειρήνη Δεντρινού πεζογράφος, ποιήτρια, λογία και δοκιμιογράφος έζησε στην Κέρκυρα . Ως ποιήτρια διαμορφώθηκε μέσα στο κλίμα της επτανησιακής σχολής. Εργα: Τα σοννέτα (1916), Εξαγνισμός (1923)
Άλλα στοιχεία γι' αυτή δείτε http://www.translatum.gr/journal/2/ionian-translators.htm
6 comments:
Υπέροχο!
Και η Επτανησιακή Σχολή πολύ ενδιαφέρουσα! Αν κι εδώ δεν διακρίνεται κάποιο στοιχείο γλωσσικό που να παραπέμπει. Ίσως σε άλλα ποιήματά της.
Καλημέρα!
όμορφα δώρα μας αφήνετε κάθε φορά Γιώργο,
σας φέρνω κι εγώ ένα,με την αγάπη μου και ευχές για καλή Ανάσταση,
"και γύρω τα ένστικτα
να γίνονται αστραπές και βροντές του κρανίου του/άλλα εξημερωμένα και άλλα άγρια ξυπνημένα/εκείνα σαν ζώδια μυθικά του αέρα/κι αυτός κυκλοτερής,πολυγωνικός,πολυόμματος/εν μέσω λεόντων και καννιβάλων/σαν μάγος να τα εξορκίζει"
σας φιλώ
@ Μαριάννα - Φαίδρα ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Καλό Πάσχα σε σας και τις οικογένειές σας .
Ισως θα πρέπει να αναφερθεί οτι η Ειρήνη Δεντρινού υπήρξε ο μεγάλος - ανεκπλήρωτος έρωτας του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (1872-1923) . Ο Κ. Θεοτόκης περισσότερο γνωστός βέβαια ως μυθιστοριογράφος της αφιέρωσε το εξής σοννέτο
ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ
(όταν στην Ένωση Ερασιτεχνών μίλησε για τον Λ. Μαβίλη)
Πόσες φορές, κυρά, μ' έχει μαγέψει
το θώρι σου, η λαλιά, η μιλιά το χρώμα
των μαλλιών σου, το άψεχτό σου στόμα,
η αρμονική και ξάστερη σου σκέψη.
Ποτέ δε μπόρεσε ο νους μου να πιστέψει
πούκρυβε κι άλλες αρμονίες ακόμα
η ωραία ψυχή, που τ άχραντό σου σώμα
κατοίκησε, στη γη να βασιλέψει.
Μα ωστόσο έλαμψαν πιότερο τα σπάνια
τα κάλλη σου μια μέρα και παρόμοια
σ' άγγελο που κατέβαινε απ' τα ουράνια
μου φάνηκες σαν νάλεγες τα εγκόσμια
του ποιητή, που η Δόξα μ' ένα βόλι
έστειλε Ήρωα στο Ηλύσιο περιβόλι.
Tην Δενδρινου την ξερω πολυ καλα και ως ποιητρια αλλα και ως προσωπο της περιοχης που μενω.Εχουμε κανει και αφιερωμα περυσι και μετα επισκεψη στο σπιτι της στους Καββαδατες.
καλη μερα
Ευχομαι
Χαρουμενο Πασχα
Καλη Ανασταση
με υγεια και αγαπη.
Καλό Πάσχα Γιώργο μου! Υγεία και οικογενειακή ευτυχία!
Ευχαριστούμε θερμά για τις πληροφορίες Θεοτόκη-Δενδρινού! Πολύ με συγκινούν αυτές οι ιστορίες. Με την άδεια σου θα τα αξιοποιήσω κι εγώ αυτά τα σονέτα! Μα είναι υπέροχα...:)
Να είσαι καλά!
Post a Comment