Εψές αργά, τη νύχτα,
κίνησα να περπατώ
στους νοτισμένους δρόμους.
Ριγούσαν οι λεύκες.
Στα χείλη μου δυό στίχοι
ξορκίζαν τις σκιές
γιατί λιγόστευε το φως
πάνω στα πέτρινα πρόσωπα
των ανθρώπων
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Followers
Hi stat
ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ
"ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ" (Ποιήματα) Καρδίτσα 1997
"ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ" (Ποιήματα) Καρδίτσα 2005
Ο συγγραφέας του Blog δωρίζει τα βιβλία του σε κάθε φίλο της ποίησης ("Δωρεάν έλαβα ίνα δωρεάν δίδω"...) .
Όποιος επιθυμεί μπορεί να τα λάβει δωρεάν , στέλνοντας e-mail με τη διεύθυνση και το ονοματεπώνυμό του στο ganyfkarditsa@yahoo.gr
"ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ" (Ποιήματα) Καρδίτσα 2005
Ο συγγραφέας του Blog δωρίζει τα βιβλία του σε κάθε φίλο της ποίησης ("Δωρεάν έλαβα ίνα δωρεάν δίδω"...) .
Όποιος επιθυμεί μπορεί να τα λάβει δωρεάν , στέλνοντας e-mail με τη διεύθυνση και το ονοματεπώνυμό του στο ganyfkarditsa@yahoo.gr
ALTER EGO
Blogs φίλων
- akb8862
- X2
- Αίολος
- Αλέκτωρ
- Βασίλης Λαλιώτης
- Γητεύτρα
- Γιάννης Ευθυμιάδης
- Ελληνίδα
- Θεοδόσης Λύκος (Βολκώφ)
- Θοδωρής Βοριάς
- Κολοτούρου Σοφία
- Κυριαζής Γιάννης
- Κόκκινη Κίσσα
- Μονόφυλλα
- Νίκος Περάκης
- Νικηφόρου Τόλης
- Ο καλός λύκος
- Ο κόσμος της Ναταλίας
- Πύργαρης Γιώργος
- Σημύδες
- Τίποτα
- Το Άλφα του Κενταύρου
- Χάρυβδις
- Χρησμοί
- Χρύσα Αλεξοπούλου
Αξιόλογα Blogs
ΓΕΙΤΟΝΕΣ (Blogs από την Καρδίτσα)
ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
Blog Archive
-
▼
2008
(96)
-
▼
April
(19)
- ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
- ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ (2)
- ΔΙΑΚΟΣ (23-4-1821)
- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ
- ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΧΑΡΑ
- ΕΦΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ - ΣΚΕΥΗ ΤΑΞΙΔΙΟΥ
- MEIN LIED FUER EUROPA - GEORG FORESTIER
- EMILY DICKINSON A sepal, petal and a thorn
- ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ
- ΤΟ ΒΑΘΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
- ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ (ΙΙΙ)
- ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ (ΙΙ)
- ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
- ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ (1)
- ΑΓΑΛΜΑ
- ΑΡΓΙΑ
- ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ - KARIN KIWUS
- ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΓΕΜΜΑΤΙΝΗ
-
▼
April
(19)
5 comments:
Άνθρωποι-αγάλματα-άψυχη πέτρα-θάνατος φωτός-κενό πρόσωπο. Έτσι κατάλαβα το ποίημα και έτσι μου άρεσε.
Η δυνατότητα ερμηνείας του κάθε αναγνώστη είναι η δυναμική του ποιήματος. Πολύ περισσότερο, όταν αναγνώστες είναι ποιητικές ψυχές.
κάποτε τα πρόσωπα των αγαλμάτων δακρύζουν από θλίψη κοιτώντας τα πέτρινα πρόσωπα των ανθρώπων
καλημέρα
σας στέλνω φιλιά
@ Φαίδρα : Καλημέρα, αυτή η θλίψη των αγαλμάτων γέννησε το ποίημα
Γεια σου Γιώργο, αληθινέ ποιητή.
Post a Comment