Wednesday, February 20, 2008

ΟΙ ΘΕΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ (V)


Στα φύλλα των ημερών
Σου γράφω τη λύπη μου
μ’ ένα κομμάτι νύχτας.
Το αίμα μου καίγεται
ψηλαφώντας τις λέξεις.
Αμέτρητες καμπάνες
κραυγάζουν τ’ όνομά Σου.
Μοίρασε την ελπίδα!
Λύτρωσε τη μοίρα μου!
Σβύσε τους στίχους!
Να στάξει φως ο ουρανός
στις κορυφές του κόσμου.
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

5 comments:

ellinida said...

Θεέ μου τι δύναμη έχουν οι στίχοι σου Γιώργο! Χτυπούσαν οι καμπάνες και σήκωσαν κύματα!
Καλημέρα.

Θ. Βοριάς said...

Την καλημέρα μου φίλε Γιώργο!

Weaver said...

Εβίνα , Θοδωρή, τους χαιρετισμούς μου και την αγάπη μου

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Ξεχώρισα - από το προηγούμενο ποίημα - τους καταπληκτικούς στίχους:
"Μοίρα τ' ανθρώπου: Πίκρα και οδύνη
πεσσών που επιστρέφουν στα κουτιά."
Την καλησπέρα μου

Xνούδι said...

Ευχαριστώ και από εδώ. Να είστε πάντα καλά.
Καλημέρα.