Στα φύλλα των ημερών
Σου γράφω τη λύπη μου
μ’ ένα κομμάτι νύχτας.
Το αίμα μου καίγεται
ψηλαφώντας τις λέξεις.
Αμέτρητες καμπάνες
κραυγάζουν τ’ όνομά Σου.
Μοίρασε την ελπίδα!
Λύτρωσε τη μοίρα μου!
Σβύσε τους στίχους!
Να στάξει φως ο ουρανός
Σου γράφω τη λύπη μου
μ’ ένα κομμάτι νύχτας.
Το αίμα μου καίγεται
ψηλαφώντας τις λέξεις.
Αμέτρητες καμπάνες
κραυγάζουν τ’ όνομά Σου.
Μοίρασε την ελπίδα!
Λύτρωσε τη μοίρα μου!
Σβύσε τους στίχους!
Να στάξει φως ο ουρανός
στις κορυφές του κόσμου. ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
5 comments:
Θεέ μου τι δύναμη έχουν οι στίχοι σου Γιώργο! Χτυπούσαν οι καμπάνες και σήκωσαν κύματα!
Καλημέρα.
Την καλημέρα μου φίλε Γιώργο!
Εβίνα , Θοδωρή, τους χαιρετισμούς μου και την αγάπη μου
Ξεχώρισα - από το προηγούμενο ποίημα - τους καταπληκτικούς στίχους:
"Μοίρα τ' ανθρώπου: Πίκρα και οδύνη
πεσσών που επιστρέφουν στα κουτιά."
Την καλησπέρα μου
Ευχαριστώ και από εδώ. Να είστε πάντα καλά.
Καλημέρα.
Post a Comment