Monday, September 11, 2006

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ (και άλλα σπαράγματα)










1. 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ......

Κάθε χρόνο , την ίδια πάντα μέρα, προβάρει στον καθρέφτη (χαλασμένο απο την υγρασία) το φράκο για την απονομή. Περισσεύει λίγο η ουρά του....

2. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Κάθε πρωί μπροστά στον καθρέφτη μονολογούσε: "Τι μεγάλος ποιητής κατάντησα..."

3. Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΑΝΟΥΣ

Μπροστά στον καθρέφτη , έκπληκτος, παρατήρησε το προφανές: Πολλαπλασίαζε την πραγματικότητα επί δύο

4. ΔΕΛΕΑΡ

Μαύρη σκιά που φτερουγίζει σε μιά αρχαία προσευχή...Στο βάθος πέφτει μαύρη νύχτα. Μέσα στο βυθό της μοναξιάς μου ακούω το μαύρο, μαύρο, μαύρο λύκο να ουρλιάζει για το χαμένο κουτάβι στα περιχωρα της Αντιόχειας.

5. ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ

Και κείνος ο καθρέφτης , προβοκάτορας του χρόνου, να ψιθυρίζει ακατάπαυστα "Venceremos , venceremos..."

6. ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ

Στη θύρα του λόγου, με το χέρι απλωμένο, μιά μερίδα φωτός ζητιανεύοντας... Δια την ελπίδα την αποκειμένην ημιν εν τοις ουρανοίς....

7. ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

Λόγια, κούφια λόγια, μάταια λόγια.... Νομίσματα της Ουτοπίας. Κολλυβιστή του ονείρου, στον Παράδεισο, με πόσο φως εξαργυρώνουν το σκοτάδι;

4 comments:

Χ2 said...

Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο, αφού συμμετέχω στους καθρέφτες σας: "ήταν ποιήτας. Ποητής της ήττας".

Weaver said...

Καλέ μου Χ2, ήρθες , ήρθες, εφάνης . Πάνω που έλεγα μόνος μου θα τραβήξω όλο το ζόρι...

Χ2 said...

Είμαι υπέρ του να ζοριζόμαστε πάντοτε επί δύο, καλέ μου Γουίβερ. You will never walk alone...

angeliki marinou said...

Κάθε πρωί μπροστά στον καθρέφτη μονολογούσε: "Τι μεγάλος ποιητής κατάντησα..."

...