Απρίλης 1990. Βουλευτικές εκλογές (οι τρίτες στη σειρά) . Έχω διοριστεί δικαστικός αντιπρόσωπος στο χωριό Κ. της Μαγνησίας . Τμήμα Γυναικών. Η ψηφοφορία κυλά ομαλά. Η εμπειρία μου λέει οτι η μεγάλη φούρια αρχίζει μόλις τελειώσει η εκκλησία , διακόπτεται γύρω στις μία το μεσημέρι και ξαναρχίζει μετά το φαγητό. Όπως το περιμένω ,γύρω στις 11 δημιουργείται μιά μικρή ουρά , αλλά η τάξη αδιασάλευτη. Μία- μία μπαίνουν οι εκλογείς χωρίς θεαματικά και φοβερά.
Τότε γύρω στις 11.30 μιά μαυροφορεμένη ηλικιωμένη γυναίκα , συνοδευόμενη απο μιά καλοντυμένη μεσόκοπη κυρία φθάνουν στην αίθουσα. Η μεσόκοπη με παρακαλεί να πάω κι εγώ στο παραβάν και να βοηθήσω τη γιαγιά να ψηφίσει ( να βάλει τα ψηφοδέλτια στο φάκελο) γιατί τρέμουν τα χέρια της. Ρωτάω άν έχει ψηφοδέλτιο μαζί της η γιαγιά (πράγμα συνηθισμένο στους μεγάλης ηλικίας και ιδίως στους περιορισμένων γραμματικών γνώσεων ψηφοφόρους). Μου απαντάει καταφατικά. Καθώς συνοδεύω τη γιαγιά στο παραβάν ακούγεται η φωνή της μεσόκοπης , προστακτική "Όπως είπαμε, μητέρα..." . Κλείνουμε το παραβάν . Η γιαγιά με τρεμάμενο χέρι βγάζει απ' την τσέπη της ζακέτας ένα ψηφοδέλτιο. Απλώνω το χέρι να το πάρω για να το βάλω στο φάκελο. Με το δάχτυλο στα χείλη μου κάνει νόημα να σωπάσω...Αφήνει το ψηφοδέλτιο στο σωρό. Βγάζει απ' το μανίκι άλλο ψηφοδέλτιο και μου του δίνει να το βάλω στο φάκελο. Τα μάτια της λάμπουν . Της κλείνω πονηρά το μάτι. Μου χαμογελά. Βγαίνουμε. Χαρούμενη ρίχνει στην κάλπη το φάκελο. Ακολουθεί σιωπηλά τη νύφη της .... (Όπως είπαμε, μητέρα) . Η Δημοκρατία έχει νικήσει για ακόμα μιά φορά το Φασισμό....
No comments:
Post a Comment