Μου παρουσιάστηκε ο Σαβοναρόλας και είπε μου:
Να κάψουμε τα δέντρα στων ματαίων την πυρά,
να κάψουμε τη χλόη, το σιτάρι και το καλαμπόκι
τα πάντα για να είναι πιό απλά!
Να σπάσουμε τις πέτρες και να ξεριζώσουμε
τα ποτάμια απ' την κοίτη τους, να γίνουν
τα πάντα πιό απλά, πολύ πιό απλά!
Τα πόδια μας ν' απαρνηθούμεν επειδή
να περπατήσεις είναι ματαιότης.
Την όραση ν' απαρνηθούμεν επειδή
οφθαλμός εστί ματαιότης.
Την ακοή ν' απαρνηθούμε. Ματαιότης
είναι το αυτί.
Τα χέρια μας ν' απαρνηθούμε
τα πάντα για να είναι πιό απλά, πολύ
πιό απλά!
Μου παρουσιάστηκε ο Σαβοναρόλας στ' όνειρό μου
σαν μια παλιά πληγή μες στον εγκέφαλο του κόσμου.
Τον είδα στ' όνειρό μου
και ξύπνησα ουρλιάζοντας
NICHITA STANESCU (1933-1983)
Από τη συλλογή "ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ"
(απόδοση από τα Ρουμανικά Στ. Δεληγιώργης- Β. Ιβάνοβιτς)
3 comments:
τι ωραία! έψαξα κι έμαθα και βρήκα και πολλές αγγλικές μεταφράσεις! μαγευτική φωνή! πάω να διαβάσω, ευχαριστώ.
Πραγματικά ωραίος ποιητής ο Stanescu . Η επιλογή ποιημάτων του στα Ελληνικά από όπου και το ποίημα "ΣΑΒΟΝΑΡΟΛΑΣ" κυκλοφορεί με τον τίτλο "Εγώ δεν είμαι παρά μιά σταγόνα αίμα που τραγουδάει"
Εξαιρετικός. Συνεχίζει μια μεγάλη παράδοση στη ρουμανική ποίηση... Τι μου κάνεις τώρα. Να ανεβάσω Εμινέσκου.
Βολκώφ
Post a Comment