το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει.
Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη.
Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιό δύσκολη την καθημερινή μας πράξη
ARS POETICA
Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
αγώνας, όχι για μια μουσική που λύνεται
μα πάθος για την μέσα έκφραση μιάς ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα,
άν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.
Όταν οι άλλοι , αδιάφοροι με σιγουριά
ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στο μονόλογο του καθημερινού
κι ας είναι οι πιό φθαρμένες. Να φεγγρίζουν
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ' αχαμνά ζωύφια
τυχαίες, σκοτωμένες απ' το νόημα
με αίσθημα ποτισμένες.
ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ "Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ"
6 comments:
Πόσο σπουδαίος ποιητής!
Ο καιρός θα το δείξει...
Πολύ σπουδαίος ποιητής . Και να φανταστείς τι ευκαιρία έχασα να γνωριστώ μαζί του. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα , όταν ήμουν φοιτητής ,στις αρχές της δεκαετίας του 80, τρώγαμε σε διπλανά τραπέζια σε μιά ημιυπόγεια ταβέρνα- εστιατόριο, λίγο πιό πάνω απ την πλατεία Νέας Σμύρνης. Αγνοούσα οτι ο ευγενικός μεσόκοπος κύριος, που υπηρετούσε τότε σε Λύκειο της Νέας Σμύρνης ήταν ο σπουδαίος αυτός ποιητής. Το ανακάλυψα αργότερα , όταν πιά είχα φύγει απο την Αθήνα και είδα μια συνέντευξη με φωτογραφίες του στο "Τέταρτο" το περιοδικό που εξέδιδε ο Χατζιδάκης.
1. Υπηρετούσε? Δίδασκε?
2. Είσαι τυχερός έστω και γι' αυτό.
3. Σπουδαία περίπτωση ποιητή.
4. Συναρπαστική ζωή...
5. Το μέλλον είναι δικό του...
Ηταν καθηγητής Γαλλικών
Πώς να ορίσω άραγε τη σπουδαιότητα; Θα πω ότι ήταν πολύ ειλικρινής τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή του (αν θυμάμαι καλά). Να είσαι καλά που μας τον θύμισες!
Και να σκεφτείς ότι ο Σαββόπουλος το 1967 τραγουδούσε «την θανασιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη» τοτε που σχεδόν κανείς δεν τον ήξερε.
Post a Comment