GEO LIBBRECHT (1881-1976)

1.
Δεν είμ' εγώ, άλλος στέκει στο παράθυρο, όπου
ακουμπά ο πατέρας μου απ' το βλέμμα μου μέσα
και δίπλα του εσύ μάνα μου. Η νύχτα γεννιέται
κι έρχεστε όπως παλιά να κάνετε της μέρας
τον απολογισμό: στρουθί πριν χαθεί, παίζει
στην άκρη της στέγης. Το αλλοτινό παιδί' μαι
που πάνω απ' το παιδικό βιβλίο κοιμάται.

Βράδιασε πάλι κι έχω τα χρόναι σου πατέρα

( Από τη συλλογή "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΦΕΥΡΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ" )


2.

Θα κυλήσουν τα σώματά μας
στην πηγή του ονείρου,
τα σώματά μας που δεν είναι
παρά λίγη αιωνιότητα μονάχα;

( Από τη συλλογή "ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ" )

3.

Ποιός μιλά στη νύχτα
στου περβολιού την άκρη;

Κατάμαυρα ντυμένος
είναι κάποιος ξένος.

Η νύχτα του απαντά
και τι του λέει;

Να μάθει να σιωπά
κοντά στους πεθαμένους

(από τη συλλογή "ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ")


Οι μεταφράσεις είναι του Άρη Δικταίου από τη συλλογή "ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΒΕΛΓΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΟΙ ΓΑΛΛΟΦΩΝΟΙ")