Κλειστά βλέφαρα,
διψώντας για ουρανό:
Νήδυμος ύπνος
Λίγο πριν φέξει,
ο δρόμος των θαυμάτων,
ο ένδον κόσμος
Ηχούν καμπάνες
στην αμφίστομη μνήμη.
Χάλκινος ύπνος.
Ο άλλος ύπνος.
Ο δίχως όνειρα.
Αμετακλήτως
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
το διάβασα αλλά όχι όπως θα ήθελα,
επειδή ό,τι γράφετε,το μελετώ,- δε θα σας έγραφα ποτέ πρόχειρα και βιαστικά-,θα σας γράψω το βραδάκι,γιατί σε λίγο ξεκινάω μάθημα.
φιλιά
σ'αυτή την επικίνδυνη μεθόριο που περιγράφετε,θα προτιμούσα τον ύπνο που κάνω τώρα,δηλαδή αραιό και με μια εντύπωση "δαμασμένου"...
κρυώνω και ξυπνάω και περιμένω το λυκαυγές.
κι αυτό μου επιτρέπει να έχω μια συγκεκριμένη ώρα,την ίδια πάντα σκέψη...μακάρι να ήξερα,δηλαδή,πώς γίνεται τόσα χρόνια να σκέφτομαι το ίδιο πράγμα την ίδια πάντα ώρα.
ειδικά το καλοκαίρι,τότε που ο ουρανός μοιάζει ν'απομακρύνεται κάθε πρωί,
και είναι ότι δε θέλω και να παρασύρομαι σε ναυάγια...μου ασκούσαν πάντα μια ειδική γοητεία,
ημιτελή και ακρωτηριασμένη,
αλλά και πάλι τα ναυάγια δεν ερμηνεύουν τις ρωγμές του ύπνου μου,
ούτε τις ραγισματιές του καλοκαιρινού ουρανού,
κι έτσι αποφεύγω να δώσω στα όνειρά μου μια άλλη διάσταση πλην του μεγάλου μαρτυρίου της καταγραφής τους...
αν μου επιτρέπετε,μια ακόμα σκέψη,
σ'αυτό το μεταίχμιο,νιώθω πάντα κάποιον να μου φυσάει τα μαλλιά και με ανακουφίζει αυτό,αν και το έχω πάρει απόφαση πως οι γραφές μου θα είναι ταυτόσημες μιας αναζήτησης αιώνιας κάθαρσης.
σας φιλώ
πώς τα καταφέρνετε, εσύ κι ο τάσος ο Καραμήτσος, να με ξυπνάτε, όταν πέφτω σε νάρκη, και να με κάνετε να θέλω να δημιουργήσω ποιηση?
από τα πιο κοφτερα χαι-κου σου...
Ναταλία ευχαριστώ . Ο Kara - michos είναι πράγματι φοβερός
Εξαιρετικά τα χαϊκού σας . Εκείνο, δε, το ομηρικόν "νήδυμος"εξαιρετικότερον.
Την Καλησπέρα μου.
Post a Comment