Διωγμένος απ’ τα μαντεία,
τρελός προφήτης,
σπορά της οργής,
γιος της Κασσάνδρας,
πώς να φωνάξω τη Μοίρα
δίχως αμφίσημες λέξεις;
Πώς να μιλήσω
για τη στάχτη του μέλλοντος
με τη φωτιά στα χείλη;
Φύλακας του Θεού,
τις μεταμορφώσεις του μηδενός
αρνήθηκα , αρνήθηκα
τη σφραγισμένη μνήμη.
Γελώντας στον αγέρα θα πω
τον τελευταίο μου μύθο:
Πριν με γκρεμίσουν – ασεβή-
από τις Φαιδριάδες .
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
6 comments:
δεν μπορούσα να μη σχολιάσω κι εδώ,διαπιστώνοντας κάποιες-στα σημεία-μοιραίες κοινές μας επιρροές...
πολύ μου άρεσε
Φαίδρα , το ποίημα έχει ως αφετηρία το σχόλιο σου για τις αμφίσημες λέξεις και την αναγωγή των γραφομένων μου . Αλληλεπιδράσεις . Ισως θα έπρεπε να στο χαρίσω
Φαιδρα , το e-mail μου φαίνεται δίπλα, κάτω από τον τίτλο ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ
σ'ευχαριστώ πολύ,το "ίσως" ανήκει πάλι σ'εσένα...
τελικά,θα πιστέψω και στην αναποφασιστικότητά σου,η οποία ενδεχομένως,κυοφορεί και την αμφισημία...
δεν το πρόσεξα,το σημειώνω
ωραιο ποιημα.
γραφεις πολυ ωραια, συνεχισε
Νέοι της Ηλείας : Ευχαριστώ
Post a Comment